Zondag 9 april, Belem aan de horizon
Blijf op de hoogte en volg Jos
11 April 2017 | Brazilië, Belém
Zondag 9 april, Belem aan de horizon
Onze veerboot is een grote metalen veerboot uit 1981, een grote catamaran achtige boot met een auto en vracht ruim, en daarboven een dek voor passagiers die slapen in hangmatten zonder airco, een ander dek voor passagiers die slapen in hangmatten met airco, en een bovendek, een behoorlijk grote boot dus. Er zijn ook salonhutten met airco en bedden, en wc en een douche. Daar slapen wij in. Sinds de bouw is er aan de boot niet veel aan onderhoud gedaan, een lik verf over de oude heen, dat is het wel zo'n beetje. In onze hut is het verven gebeurd zonder lampen zo lijkt het, de klodders zitten overal. De bedden zijn klein maar comfortabel, er is bij ons een afstandbediening voor de airco, maar het schermpje is kapot dus je kunt de temperatuur niet aflezen. De douche en wc ruimte stinkt, die moeten we zoveel mogelijk dicht houden, en uiteraard komt er bruin water uit de kranen. Toch kun je er lekker douchen, want het rivierwater is hier al best warm. In Brazilië mag je geen papier in het toilet gooien (zoals ook in andere tropische landen), dus staat er een klein vuilnisbakje naast het toilet voor gebruikt toiletpapier. Daar moet je aan wennen, maar het werkt prima. Het is een klein hutje, dus staan onze koffers voor het koelkastje. Na het wat karige ontbijt zorgen we ervoor dat onze koffers zijn ingepakt. We varen in schitterend weer het laatste stuk naar Belem, waar we om 10 uur afmeren. Het chaotische uitstappen begint weer, omdat dit het eindpunt is zijn er geen instappende passagiers. Wij laten onze koffers door de hulp van de keuken naar beneden brengen, de smalle trappen staan niet toe dat we met zijn allen tegelijk naar beneden gaan, maar niet iedereen lijkt dat te begrijpen. Leuk om te zien.
Belem verwelkomt ons met een fikse regenbui, dat zijn we inmiddels wel gewend. We vallen van onze stoel als we de luxe bus aanschouwen die ons naar het hotel zal brengen, de koffers kunnen zelfs in de kofferbak, en niet op de achterbank zoals in de vorige bus. We zijn toe aan een lekker luxe kop koffie, die we drinken in mooi verbouwde oude loodsen aan de haven. Hier vind je veel restaurants (ook zogenaamde kilo-restaurants), ijsbarretjes en koffie barretjes. Bij de koffie nemen Herma, Jelte en Jos een groot stuk chocoladegebak met een aardbei, Marijke neemt iets kleins. Ondanks de regen zitten we buiten onder het afdak en genieten van het uitzicht. Er is eindelijk, na bijna een week, weer internet, dus lezen we snel het laatste nieuws en balen dat Feyenoord gelijk heeft gespeeld tegen PEC Zwolle.
Na het inchecken in het hotel gaan we met de groep naar Parque ecologico zoobotanico do museu paraense Emilio goeldi. Er zit een klein museum in waarin uitsluitend in het Portugees het regenwoud wordt uitgelegd (met de effecten van boomkap), zeker een goed educatie doel voor de Brazilianen die dit museum bezoeken. Ook is er nog wat aandacht voor de oorspronkelijke bewoners. Buiten vallen vooral de fraaie goed verzorgde tropische planten en bomen op, die door het parkachtige concept goed tot hun recht komen. Helaas zit er ook een soort van dierenpark in waar we erg depressief van worden. Het is erg gedateerd, gedeeltelijk dicht, en de dieren zitten wel erg dicht op elkaar. We hebben een week geleden de aapjes in de vrije natuur zien zwieren, en dan 5 apen in een kooi te zien zitten is niet leuk. We besluiten dan ook om te vertrekken, en gaan met de taxi terug naar het hotel waar we iets te eten zoeken. Dat valt nog niet mee, want het is zondag en bijna alles is dicht. We vinden uiteindelijk een leuk plekje waar we heerlijk vis eten, met bier. Het is dan al bijna 4 uur.
Terug in het hotel wassen we ons eindelijk weer met schoon en warm water, een rare gewaarwording na al dat modderige water uit de kraan. Om zeven uur heeft Chris een vleesrestaurant geregeld waar obers continue met andersoortig vlees langskomen en een stukje daarvan afsnijden. Je moet oppassen niet te veel te eten hier! Niet al het vlees is even lekker, maar over het algemeen is het prima te nassen, jammer alleen dat het meeste vlees doorbakken is. Er is ook een grote saladebar waar je van alles kunt pakken, zelfs patat. Omdat we nogal laat geluncht hebben lukt het aardig om niet te veel te eten. Na een caipirinha gaan we met de taxi terug voor een heerlijk nachtje in een rustig bed in een rustige omgeving; geen waterval, geen ronkende motor van een boot, dus dromen we zacht.
Onze veerboot is een grote metalen veerboot uit 1981, een grote catamaran achtige boot met een auto en vracht ruim, en daarboven een dek voor passagiers die slapen in hangmatten zonder airco, een ander dek voor passagiers die slapen in hangmatten met airco, en een bovendek, een behoorlijk grote boot dus. Er zijn ook salonhutten met airco en bedden, en wc en een douche. Daar slapen wij in. Sinds de bouw is er aan de boot niet veel aan onderhoud gedaan, een lik verf over de oude heen, dat is het wel zo'n beetje. In onze hut is het verven gebeurd zonder lampen zo lijkt het, de klodders zitten overal. De bedden zijn klein maar comfortabel, er is bij ons een afstandbediening voor de airco, maar het schermpje is kapot dus je kunt de temperatuur niet aflezen. De douche en wc ruimte stinkt, die moeten we zoveel mogelijk dicht houden, en uiteraard komt er bruin water uit de kranen. Toch kun je er lekker douchen, want het rivierwater is hier al best warm. In Brazilië mag je geen papier in het toilet gooien (zoals ook in andere tropische landen), dus staat er een klein vuilnisbakje naast het toilet voor gebruikt toiletpapier. Daar moet je aan wennen, maar het werkt prima. Het is een klein hutje, dus staan onze koffers voor het koelkastje. Na het wat karige ontbijt zorgen we ervoor dat onze koffers zijn ingepakt. We varen in schitterend weer het laatste stuk naar Belem, waar we om 10 uur afmeren. Het chaotische uitstappen begint weer, omdat dit het eindpunt is zijn er geen instappende passagiers. Wij laten onze koffers door de hulp van de keuken naar beneden brengen, de smalle trappen staan niet toe dat we met zijn allen tegelijk naar beneden gaan, maar niet iedereen lijkt dat te begrijpen. Leuk om te zien.
Belem verwelkomt ons met een fikse regenbui, dat zijn we inmiddels wel gewend. We vallen van onze stoel als we de luxe bus aanschouwen die ons naar het hotel zal brengen, de koffers kunnen zelfs in de kofferbak, en niet op de achterbank zoals in de vorige bus. We zijn toe aan een lekker luxe kop koffie, die we drinken in mooi verbouwde oude loodsen aan de haven. Hier vind je veel restaurants (ook zogenaamde kilo-restaurants), ijsbarretjes en koffie barretjes. Bij de koffie nemen Herma, Jelte en Jos een groot stuk chocoladegebak met een aardbei, Marijke neemt iets kleins. Ondanks de regen zitten we buiten onder het afdak en genieten van het uitzicht. Er is eindelijk, na bijna een week, weer internet, dus lezen we snel het laatste nieuws en balen dat Feyenoord gelijk heeft gespeeld tegen PEC Zwolle.
Na het inchecken in het hotel gaan we met de groep naar Parque ecologico zoobotanico do museu paraense Emilio goeldi. Er zit een klein museum in waarin uitsluitend in het Portugees het regenwoud wordt uitgelegd (met de effecten van boomkap), zeker een goed educatie doel voor de Brazilianen die dit museum bezoeken. Ook is er nog wat aandacht voor de oorspronkelijke bewoners. Buiten vallen vooral de fraaie goed verzorgde tropische planten en bomen op, die door het parkachtige concept goed tot hun recht komen. Helaas zit er ook een soort van dierenpark in waar we erg depressief van worden. Het is erg gedateerd, gedeeltelijk dicht, en de dieren zitten wel erg dicht op elkaar. We hebben een week geleden de aapjes in de vrije natuur zien zwieren, en dan 5 apen in een kooi te zien zitten is niet leuk. We besluiten dan ook om te vertrekken, en gaan met de taxi terug naar het hotel waar we iets te eten zoeken. Dat valt nog niet mee, want het is zondag en bijna alles is dicht. We vinden uiteindelijk een leuk plekje waar we heerlijk vis eten, met bier. Het is dan al bijna 4 uur.
Terug in het hotel wassen we ons eindelijk weer met schoon en warm water, een rare gewaarwording na al dat modderige water uit de kraan. Om zeven uur heeft Chris een vleesrestaurant geregeld waar obers continue met andersoortig vlees langskomen en een stukje daarvan afsnijden. Je moet oppassen niet te veel te eten hier! Niet al het vlees is even lekker, maar over het algemeen is het prima te nassen, jammer alleen dat het meeste vlees doorbakken is. Er is ook een grote saladebar waar je van alles kunt pakken, zelfs patat. Omdat we nogal laat geluncht hebben lukt het aardig om niet te veel te eten. Na een caipirinha gaan we met de taxi terug voor een heerlijk nachtje in een rustig bed in een rustige omgeving; geen waterval, geen ronkende motor van een boot, dus dromen we zacht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
