woensdag 12 april, naar Saore
Blijf op de hoogte en volg Jos
14 April 2017 | Mozambique, Joanes
woensdag 12 april:
Van Herma:
Toen we gisteren in Johannis en de pousada Ventiana aankwamen heeft iedereen kunnen kiezen uit een aantal activiteiten om dit eiland te verkennen: wandelen, kanoen, buffelrijden of zoals wij, Jelte, Jos, Marijke, Herma, Hilde en Jan, deden, de hoofdplaats Sourè bezoeken.
We vertrekken met de locale buschauffeur om elf uur.
Rijden door het voor ons nieuwe landschap over bekende slechte wegen.
Onder andere door de levendige plaats Salvaterra.
Misschien kunnen we daar op de terugweg nog even rondkijken...
Eerst door naar het autoveer, gratis voor alle niet gemotoriseerde overstekers.
Het veer loopt volledig vol met autoos, vrachtwagens, motoren, jongeren, ouderen en kinderen. ze hebben van alles bij zich dat mee naar de overkant moet.
De overtocht duurt amper een kwartier.
Het water in de rivier is weer het bekende amazone caramelbruin.
Het is half een als we Sourè inrijden.
Te hongerig om te genieten van wat we zien.
Gelukkig staat onze al bestelde lunch klaar bij het besproken lunchcafe.
We zitten heerlijk te eten met uitzicht op de rivier en een imposante palmenrij.
De zon schijnt ons vrolijk en warm bij.
We genieten.
In het centrum stappen we uit en gaan in bonte mix twee bij twee dit slaperige plaatsje bekijken. Komt dat slaperige door de siesta of is het hier altijd zo stil?
Brede lanen kruisen elkaar haaks.
Winkels in van alles maar niets van onze gading.
In de kerk zijn de grijze nonnen de paasprocessie aan het voorbereiden,
bij de haven wordt pasgevangen vis verhandelt.
Een man loopt blij met vier enorme meervallen tegemoet.
Jongens in een frisdrankkraampje zetten de echte braziliaanse muziek nog even wat harder voor ons.
We hebben het hier wel gezien en rijden verder tot een hek.
Dat gaat voor ons open en leidt over een zgn. facienda.
Een grote agrarische onderneming.
We zien roze flamingo's en witte ibissen genieten van het mangrove landschap.
Bij een houten loopbrug op palen stappen we uit.
Op twee meter hoogte gaan we de mangrove in...
De eerste druppen vallen...
Gewoon je plastic aan doen en doorlopen.
Tot onze grote verrassing en blijdschap komen we bij een ruim strand.
Minstens vier strandtenten, overdekt nog wel.
Het is wat vroeg, maar de heren nemen bier in het ene restaurant,
De dames een eerste caiparinha in een andere.
Bijpassende muziek begeleid ons terwijl regen ritmisch meetikt.
In de nattigheid aan een cocktail op het strand...
Van een amazone-arm uiteraard.
We gaan verder en komen bij Carlos Amaral, de beroemde keramist.
Hij maakt keramiek op traditioneel indiaanse wijze behorend bij dit eiland.
Hij laat het zien en legt het uit.
Indrukwekkend wat deze kunstenaar doet met klei.
Met draaischijf, haaientanden, roggekiewen.
Met steen waar rood poeder van af komt om de baksels te kleuren of te betekenen.
We nemen mooie souvenirs voor thuis mee.
Symbolische betekenissen dragend als voorspoed en kracht.
Een gratis talisman (kikkertje) mee voor heel speciaal geluk.
Ons programma is uitgelopen door de regen of omdat de chauffeur meer uren wil maken. We kunnen de boot van zes uur terug nog halen en een uur extra rond kijken...
Bij een grote bijzondere begraafplaats en de buffelleerlooierij naast het abattoir.
Marijke verlaat het pand met buffelleren sandaaltjes voor omgerekend vijftien euro.
De beide superjonge katjes laat ze met moeite achter.
De rest blijft trouw aan de eigen Teva's ook zonder huisdieren.
Het is al donker als we tegen zeven uur weer 'thuis' komen.
Het waren weer veel bijzondere indrukken.
Na het avondeten maken we onder leiding van Chris onze eigen caiparinha.
De een met meer limoen,
De ander meer of minder rietsuiker.
Maar altijd met de locale sterke drank Cachaça Nr51,
Minstens driekwart expressokopje.
En een bergje ijs!
Onderwijl loopt de pousada vol met veelkleurige dorpsgenoten.
Ze zullen hun muziek en bijbehorende dansen voor ons uitvoeren.
Het wordt een wervelende show die tot na tien uur duurt.
Natuurlijk danst iedereen volop mee!
Behalve zij die het schouwspel op film of foto willen vastleggen!
Onze Jørgen, de Duitse man,
Die krijgt er maar geen genoeg van,
Hij pakt de gitaar van de muzikant,
En speelt nog een paar westerse deunen met gezang.
Wat een verrassend einde van deze dag.
Verzonden vanaf Samsung-tablet.
Van Herma:
Toen we gisteren in Johannis en de pousada Ventiana aankwamen heeft iedereen kunnen kiezen uit een aantal activiteiten om dit eiland te verkennen: wandelen, kanoen, buffelrijden of zoals wij, Jelte, Jos, Marijke, Herma, Hilde en Jan, deden, de hoofdplaats Sourè bezoeken.
We vertrekken met de locale buschauffeur om elf uur.
Rijden door het voor ons nieuwe landschap over bekende slechte wegen.
Onder andere door de levendige plaats Salvaterra.
Misschien kunnen we daar op de terugweg nog even rondkijken...
Eerst door naar het autoveer, gratis voor alle niet gemotoriseerde overstekers.
Het veer loopt volledig vol met autoos, vrachtwagens, motoren, jongeren, ouderen en kinderen. ze hebben van alles bij zich dat mee naar de overkant moet.
De overtocht duurt amper een kwartier.
Het water in de rivier is weer het bekende amazone caramelbruin.
Het is half een als we Sourè inrijden.
Te hongerig om te genieten van wat we zien.
Gelukkig staat onze al bestelde lunch klaar bij het besproken lunchcafe.
We zitten heerlijk te eten met uitzicht op de rivier en een imposante palmenrij.
De zon schijnt ons vrolijk en warm bij.
We genieten.
In het centrum stappen we uit en gaan in bonte mix twee bij twee dit slaperige plaatsje bekijken. Komt dat slaperige door de siesta of is het hier altijd zo stil?
Brede lanen kruisen elkaar haaks.
Winkels in van alles maar niets van onze gading.
In de kerk zijn de grijze nonnen de paasprocessie aan het voorbereiden,
bij de haven wordt pasgevangen vis verhandelt.
Een man loopt blij met vier enorme meervallen tegemoet.
Jongens in een frisdrankkraampje zetten de echte braziliaanse muziek nog even wat harder voor ons.
We hebben het hier wel gezien en rijden verder tot een hek.
Dat gaat voor ons open en leidt over een zgn. facienda.
Een grote agrarische onderneming.
We zien roze flamingo's en witte ibissen genieten van het mangrove landschap.
Bij een houten loopbrug op palen stappen we uit.
Op twee meter hoogte gaan we de mangrove in...
De eerste druppen vallen...
Gewoon je plastic aan doen en doorlopen.
Tot onze grote verrassing en blijdschap komen we bij een ruim strand.
Minstens vier strandtenten, overdekt nog wel.
Het is wat vroeg, maar de heren nemen bier in het ene restaurant,
De dames een eerste caiparinha in een andere.
Bijpassende muziek begeleid ons terwijl regen ritmisch meetikt.
In de nattigheid aan een cocktail op het strand...
Van een amazone-arm uiteraard.
We gaan verder en komen bij Carlos Amaral, de beroemde keramist.
Hij maakt keramiek op traditioneel indiaanse wijze behorend bij dit eiland.
Hij laat het zien en legt het uit.
Indrukwekkend wat deze kunstenaar doet met klei.
Met draaischijf, haaientanden, roggekiewen.
Met steen waar rood poeder van af komt om de baksels te kleuren of te betekenen.
We nemen mooie souvenirs voor thuis mee.
Symbolische betekenissen dragend als voorspoed en kracht.
Een gratis talisman (kikkertje) mee voor heel speciaal geluk.
Ons programma is uitgelopen door de regen of omdat de chauffeur meer uren wil maken. We kunnen de boot van zes uur terug nog halen en een uur extra rond kijken...
Bij een grote bijzondere begraafplaats en de buffelleerlooierij naast het abattoir.
Marijke verlaat het pand met buffelleren sandaaltjes voor omgerekend vijftien euro.
De beide superjonge katjes laat ze met moeite achter.
De rest blijft trouw aan de eigen Teva's ook zonder huisdieren.
Het is al donker als we tegen zeven uur weer 'thuis' komen.
Het waren weer veel bijzondere indrukken.
Na het avondeten maken we onder leiding van Chris onze eigen caiparinha.
De een met meer limoen,
De ander meer of minder rietsuiker.
Maar altijd met de locale sterke drank Cachaça Nr51,
Minstens driekwart expressokopje.
En een bergje ijs!
Onderwijl loopt de pousada vol met veelkleurige dorpsgenoten.
Ze zullen hun muziek en bijbehorende dansen voor ons uitvoeren.
Het wordt een wervelende show die tot na tien uur duurt.
Natuurlijk danst iedereen volop mee!
Behalve zij die het schouwspel op film of foto willen vastleggen!
Onze Jørgen, de Duitse man,
Die krijgt er maar geen genoeg van,
Hij pakt de gitaar van de muzikant,
En speelt nog een paar westerse deunen met gezang.
Wat een verrassend einde van deze dag.
Verzonden vanaf Samsung-tablet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
