Maandag 25 april 2016, een waterval van zweetdrupp

Marijke is duidelijk flink opgeknapt van de rustige dag, en kletst er lustig op los bij het ontbijt. Na uit checken vertrekken we met de bus naar Hue. Degenen die denken dat ze lekker kunnen slapen in de bus komen er vandaag bekaaid vanaf. Op het programma staan een bezoek aan marble mountain, een berg van marmergesteente, een bezoek aan een museum in Danang, een stop bij een voormalig checkpoint van de oorlog en een stop met opnieuw een Bounty achtig karakter.

Bij marble mountain splitst de groep in 2 delen, een groep die met de lift naar boven gaat, en een groep die naar boven "wandelt". Dat laatste is toch vrij zwaar, want het pad naar boven is uitgehouwen in treden met een hoge staphoogte. Terwijl we enigszins zweten, kijken we boven op een uitzichtpunt over Danang, en horen veel steenzagen die marmer bewerken. We lopen verder naar een bijzonder fraaie grote grot, keurig met marmeren tegels op de bodem, en diverse boeddhistische tempels in de grot. Bij de ingang staan 4 poortwachters, als mensen uitgebeeld. Deze worden altijd in uitersten gemaakt, 2 extra vriendelijk, en 2 ongelikte beren. Het is een fotogeniek geheel, maar blijkt tijdens de oorlog toch ook gebruikt te zijn als schuilplaats voor de Vietcong. Gelukkig hadden de bommen hier weinig effect. Het is heerlijk koel in de grot, en we verlaten deze dan ook met enige tegenzin. Tee heeft voor ons nog een verrassing, een wandeling naar het uitzichtpunt, de top van de berg. Het klimmen via opnieuw een trap is extra stijl, maar boven is het uitzicht op de zee en Danang zeer fraai, ondanks dat het heiig is. We zien in de verte de beroemde hangars van de US Army, die staan er als een soort relikwie van de oorlog. Later rijden we langs deze hangars en zien ze beter. Desondanks maken we vrijwel direct rechtsomkeer. Het is loeiheet, er is geen wind en geen beschutting. Op de weg terug naar beneden is er dan ook een waterval van zweet wat van mijn gezicht stroomt. De cola beneden in de schaduw is koel en eerlijk verdiend. We bezoeken nog een andere grot achter een tempel, en lopen dan terug naar de bus.

We rijden door naar het museum van Chamkunst en beeldhouwkunst in Danang (van het Chamrijk), en bewonderen de kunst van deze bevolking aan de hand van kunstschatten gevonden bij diverse tempels (zoals er ook beelden van My Son te zien zijn). De kunst beleefde haar hoogtepunt tussen de 8ste en 10de eeuw, maar we zien ook oudere stukken. Vooral mythische goden, zoals diverse vormen van de Garuda vogel, maar ook danseressen, zoals hèt dansend meisje van Tra Kieu zijn goed te bewonderen. Helaas is niet alles goed bewaard gebleven, er is in de loop van de tijd veel gesloopt en geroofd, maar het museum geeft een fraai beeld van deze kunst.

We rijden verder noordwaarts en nemen de pas over de bergweg langs de kust. Er is tegenwoordig wel een tunnel, maar we kiezen vanwege het uitzicht toch de bergweg. Voordat we de berg opgaan, zien we in Danang nog een nieuwe brug waarvan de bogen de vormen hebben als een draak. Is dat geen goed idee voor de nieuwe brug in Rotterdam? Op de top van de berg staat een oud gebouw met Chinese tekens. Dit gebouw werd vroeger gebruikt als een tolgebouw. Tijdens de oorlog was dit een belangrijke doorgang, en we zien veel kogelgaten.

Na het afdalen naar de kust (met fotostop) rijden we naar onze koffiestop, maar er blijkt veel meer behoefte te zijn aan iets verfrissend, cola of beter. De stop is bij een hotel, en hoewel vlak aan de weg, heeft dit toch weer mooie Bounty eigenschappen.

Wanneer we in ons hotel in Hue aankomen, spreken we af met een groot deel van de groep om gezamenlijk te gaan eten. We komen terecht in een restaurant dat Ushi heet, en hun business kaart toont ook een op Ushi gelijkend persoon. Is deze Ushi de basis voor onze Ushi, of juist andersom? We zullen het wel nooit weten, maar het eten is voortreffelijk. Na afloop gaan we terug naar het hotel, en kijken uit naar morgen. We mogen uitslapen!