Vrijdag 29 april 2016, wandeling door bergdorpen

Vandaag maken we een wandeling door bergdorpen in de omgeving van Sapa. Na het ontbijt worden we opgehaald door een lokale bus, waar we maar net inpassen. Het geeft wel een heel gezellig schoolreisjes gevoel. Deze kleine bus past prima over de smalle wegen waar we overheen moeten rijden. Helaas is het vanmorgen nogal mistig, gelukkig is het wel droog, maar kunnen we op de heenreis niet veel van het uitzicht genieten. De weg zit vol bulten en gaten, en we worden dan ook flink door elkaar gerammeld. Na het tonen van onze toestemming mogen we verder rijden (langs een soort grenspost), en hobbelen verder naar onze bestemming. Daar aangekomen staan al diverse verkoopsters klaar om hun waren aan ons te verkopen. Deze dames blijken de hele weg met ons mee te lopen zolang ze niks verkocht hebben!

Het uitzicht is hier fenomenaal. We zijn inmiddels onder de wolken uitgekomen en zien een snel stromende rivier temidden van heel veel rijstterassen. Hier en daar groeit al rijst, ondanks dat het nog vroeg in het seizoen is, en dat geeft al gelijk een vrolijke aanblik. Ook hier brengt het toerisme veel welvaart, en we zien ook veel bouw werkzaamheden. Tee heeft al eerder uitgelegd dat tijdens deze lokale feestdagen ook veel geklust wordt, en dat zien we hier in volle actie. De verkopende dames, in klederdracht, proberen ondertussen hun waren te slijten, vooral bij de vrouwen want die zijn gevoelig voor de lokale tasjes. De meesten spreken slecht Engels, maar Marijke praat met een verkoopster die van alles vertelt over het leven in de dorpjes, ze wijst waar ze woont en laat haar kind en de oma kennismaken met Marijke. Ze koopt twee tasjes, waarna de verkoopster teruggaat naar haar huis, en de rest van de dag besteedt aan het maken van nieuwe tasjes. Haar huisje ziet er al fraai uit, hoewel er nog veel wordt gebouwd door haar man. Ondertussen zijn we bij de dorpjes, die in elkaar overlopen. Veel huisjes zijn inmiddels ingericht als winkeltjes, maar daar wordt niet veel verkocht. Veel meer gaat onze aandacht uit naar de rijstvelden, en het werken op de rijstvelden. Onderweg komen we weer buffels tegen, en een rijke tropische vegetatie. Ongeveer halverwege arriveren we bij een restaurant waar ik shrimp chips bestel als lunch. Dat blijkt dus gewoon kroepoek te zijn, achteraf logisch, maar dat verwacht je niet op een menu. Dus daarna nog maar snel een kop soep erbij besteld, en dat smaakte geweldig. De chips waren vers, dus dat was ook lekker, maar je komt er niet ver mee! We lopen verder en komen dan op het fraaiste deel van de wandeling, niet al te ver van de rivier, waar we dwars door de rijstvelden lopen. Het pad is hier zo smal dat er ook geen brommertjes zijn, er hangt hier een echt idyllische sfeer. Het hele pad wandelt bijzonder eenvoudig, in tegenstelling tot gisteren, we merken niet veel van de 9km die we gelopen hebben. Toch nog snel zijn we terug bij de bus. Op de terugweg is het zicht beter, dus maken we nog een foto stop waarna we doorrijden naar het hotel.

Omdat onze Ria nog steeds lelijk hoest vragen we het hotel om een dokter. Na een korte borrel gaan Jelte en Marijke naar de kamer van Ria voor het geven van geestelijke bijstand. De dokter blijkt een verpleger te zijn die geen Engels spreekt, maar uiteindelijk krijgt Ria wel de nodige medicatie.

Vlak voordat we uit gaan eten barst nog een enorme onweersbui los, altijd indrukwekkend in de bergen, maar we komen droog over in het restaurant, waar we voor het eerst een glaasje wijn bij het eten nemen. De temperaturen zijn hier aangenamer dan aan de kust, dus dan smaakt de wijn ook erg lekker. Daarna is het toch echt bedtijd.