Dinsdag 3 mei 2016, overnachting op de boot

We vertrekken heel vroeg in de morgen in de richting van Halongbaai, met zijn meer dan 2000 spitse kalksteen- en dolomietbergen. We moeten op tijd inschepen, vandaar het vroege vertrek. Al snel rijden we weer door sappige rijstvelden, soms ook langs vreemdsoortige fabrieken. Tegen de middag komen we aan in de haven, waar we langs veel boten rijden alvorens bij onze boot aan te komen. Na ingechecken moet Hi nog een berg papierwerk verrichten. We vertrekken wanneer de kapitein aan boord is. We lunchen aan boord, het blijkt de lekkerste vismaaltijd van de vakantie te zijn. Er zit duidelijk een goede kok aan boord die weet hoe je inktvis moet maken, we krijgen een krab van hoge kwaliteit, het gaat maar door en het is heerlijk. Dat belooft nog wat voor de avondmaaltijd.

Volgens de legende is de baai gevormd door een reusachtige draak (ha long = neerdalende draak), toen hij in de golf van Tonkin plonsde en de eilandjes met zijn staart maakte. Volgens geologen is het karstlandschap echter ontstaan door erosie van sedimenten die opgedrukt zijn door de tectonische plaatbewegingen. Deze erosie was niet overal even krachtig door lokale verschillen in sedimentsopbouw, derhalve ontstond dit fantastische landschap.

Inmiddels varen we door de Halong Baai, tussen de wereldberoemde karstbergen in het zeewater door. De hemel is helemaal opengetrokken, dus zien we het geheel badend in het zonlicht. We varen verder naar onze bestemming, vlakbij een eiland met strand en een uitzichtpunt. We varen met twee boten, hoewel de groep op 1 boot zit, want op deze boot zitten onvoldoende slaapkamers. De boten zijn aan elkaar vast gemaakt, en we krijgen nu de sleutels van onze kamers uitgereikt. De kamers blijken niet groot, maar wel redelijk lux, met een aparte douche met toilet. Er is zelfs airco aan boord, maar die gaat pas aan na het diner. Eerst trekken we onze zwemkleding aan, en stappen over op een kleine parlevinker. Daarmee varen we naar het eiland. Op dit eiland staat een standbeeld van een Russische piloot, die blijkbaar iets bijzonders heeft betekent voor de Vietnamezen. Het is ons niet helemaal duidelijk, maar wel blijkt dat dit eiland vroeger alleen toegankelijk was voor afgevaardigden van het leger. Een select groepje van het gezelschap wandelt via 450 treden naar de top van deze karstberg om te genieten van het uitzicht. Op de top kun je de Vietnamese kust zien. Hi vertelt ook dat naar het noorden op 200km de Chinese grens is. Je krijgt hier een goed overzicht van de uitgestrektheid van dit door Unesco erkende gebied. Waar je ook kijkt, er steken pieken van karstbergen kaarsrecht de lucht in. Wanneer we weer beneden zijn maken we ons op voor een frisse duik. Het blijkt inderdaad een "frisse" duik, het water is onverwacht koel.

Even eerder was Marijke het water ingegaan met haar snorkel spullen. Dat bleek nogal hilarisch over te komen, want er is hier niets te snorkelen. Het water is wat troebel, en er is alleen maar rotsbodem op het kleine afgezette gebied waar we mogen zwemmen. Al snel doet Marijke dan ook haar snorkel spullen uit, en gaan we gewoon zwemmen. Na afloop varen we terug naar onze boot, waar we ons douchen en aankleden voor het diner. De kok verrast ons opnieuw met een uitstekende vismaaltijd, opnieuw heerlijk. Na afloop van de maaltijd gaan we nog even op het dek en genieten van het feeërieke schouwspel van de omliggende boten op een vrijwel rimpelloos wateroppervlak temidden van de karstbergen. Na gezellig natafelen met sigaar, jawel, en een glaasje bier is het dan toch bedtijd. Wat een uitzonderlijke ervaring!