woensdag 5 april: expeditie waterval

woensdag 5 april: expeditie waterval

Van Herma:

hier ruist een blanke waterval en drupplen vallen o-overal...
we worden wakker in dit paradijs, poussada vale do paraiso bij alenquer, afgesloten van de rest van de wereld.
al dagen op een non digital dieet en terug naar readers digest, sudoku of cryptogram.

voortdurend geruis van de waterval voor onze houten vogelhutjes canario en sabia (kanarie en kolibrie)
even vraag ik me af of ik water uit de hemel hoor vallen.
dat is gelukkig niet zo.
wel vogels, veel vogelgekwetter vlakbij.
wat heerlijk toch om dichtbij de natuur te ontwaken.
ont-waken dus.

ont-bijt,
tussen de grote verscheidenheid aan bloeiende bloemen,
ook hier weer royaal en prima.
we wennen aan koffie met gezoete melk, zoete broodjes,
gebakken banaan en een flinke portie ananas en watermeloen.
alles ter voorbereiding van expeditie waterval.
de lucht breekt open en kleurt van wolkenwit naar hemels blauw...

in jungle outfit, lange pijpen, lange mouwen, de rest ingedeet,
vertrekken we welgemutst om tien uur.
we laten ilona en jelte achter in de ziekenboeg.

langs het water en al gauw ook door het water.
tien meter oversteken en blijven staan bij de sterke stroming.
gelukkig is hier een dik zwart elektriciteitssnoer gespannen waar we ons graag aan vasthouden.
de jonge gids met kapmes voorop, slaat lastige takken of lianen weg.
huizenhoge wanden van palmen en varens houden ons gevangen,
sluizen ons deze jungle verder in.
we klauteren en klimmen, glibberen en glijden.
elke stap moet vaste grond treffen.

het gevaar is geen afgrond maar wel het water beneden ons
dat je weet niet waar mee heen neemt, over schuine rotsblokken...
nog drie keer die sterke stroom doorwaden...
het water staat een meter hoog, maar we houden het kruis net droog.

bijna geen tijd voor foto's maken, om deze momenten vast te leggen.
twee keer komt de prachtige blauwe vlinder voorbij
die net als de kolibri zo snel is dat een foto bijna onmogelijk is.
een geel kikkertje met zwarte stippen, een heel bijzonder azuurblauw vogelijn...
het is een unieke levenservaring.

met heel veel dank aan jos en peter, wim en joost haal ik heelbeens de grote waterval. een risicovolle onderneming voor iemand met een kunstknie en een versleten knie.
marijke heeft net voor de laatste wateroversteek met een aantal anderen de handdoek in de ring gegooid. (die blauwe die ze daarna kwijt was.)

de beloning: drie watervallen naast elkaar en wel dertig meter hoog!
marian en roel hebben de jeugdige moed zich te laten dopen in deze jordaan.
gerda deelt goudse stroopwafels uit, een gouden idee.
die extra suikerinjectie is hard nodig voor de terugtocht.
weer twee uur glibberen en... etc..

aan het eind wacht jelte met zijn fototoestel.
ik val hem in de armen en voel me als willem alexander
die na de elfstedentocht zijn ouders bij de finish ziet staan.

kerrysoep en tomatensoep maken weer mensen van ons.
's middags relaxen...
genieten van de tropische regenbui, een waar watergordijn.
heerlijk te weten dat je de jungle niet weer in hoeft.
de natuur zorgt zo goed voor ons.
nu zijn wij toch echt wel aan