Het uitzicht van mijn balkon

Dinsdag 20 september 2016
Vandaag reizen we naar Edessa, een plaatsje boven de laagvlakte. Het is geen grote reisafstand, we kunnen dus rustig starten. Na ons ontbijt checken we uit en laten onze auto ophalen, heerlijk decadent. Na het inladen van de auto verlaten we via de rondweg Thessaloniki en de drukte, en rijden westwaarts richting Edessa. Zowel de vorige hoteleigenaar, als ook de receptionist bij ons hotel in Thessaloniki adviseren ons bij Pella langs te gaan, en ondanks het wat magere advies van onze Michelin gids besluiten we dit toch te doen.

Pella lag oorspronkelijk aan zee, maar door de verschuiving van de kust kwam de stad in oudheid steeds verder landinwaarts te liggen. Al in de verre oudheid, zo'n 4000 jaar v.C., waren hier nederzettingen die zich vestigden als boerendorpen. In de 5de eeuw v.C. maakte Archelaos Pella tot hoofdstad van Macedonië. Grote Griekse schrijvers, zoals Euripides, en kunstenaars kwamen naar Pella. Philippus II liet hier een nieuw paleis bouwen, en versterkte de stad, en weer later liet Kassandros de stad volledig herbouwen om zijn kracht te tonen. De stad werd via een kanaal met de zee verbonden, en werd een artistiek en politiek centrum. Door de verovering van de Romeinen in 168v.C. kwam er een einde aan de rijkdom, en na de opkomst van Thessaloniki werd Pella een gezapig dorp.

Iets voor het dorp van Pella is een groot opgravingsterrein en het museum, dat volgens Michelin "het belang van deze vindplaats geen eer aan doet", is in onze ogen een van de beste musea die wij tot nog toe gezien hebben. Hier worden inderdaad veel minder grote beelden getoond, maar laat daarentegen veel zien van het dagelijkse leven in het oude Pella. Pella was gebouwd rondom een groot vierkant plein, de agora, waaromheen winkels, werkplaatsen en het stadsgebouw te vinden waren, allen in volmaakte symmetrie, net zoals het oude Pella zelf met rechte straten en hoeken van 90 graden. Na een korte video (veel te kort en snel naar ons idee) wandelen we naar de eerste etage. Al snel zien we de enorme mozaïeken, sommige op een levensgrote foto, andere in het echt, op de grond liggen. Deze mozaïeken werden gebouwd van kleine kiezelsteentjes, werkelijk fenomenaal op kleur, en laten allerlei voorstellingen zien, zoals een uit het huis van Dionysos, waar hij op een slanke panter zit, en een met een voorstelling van de leeuwenjacht. Wat ons vooral opvalt zijn de enorme hoeveelheden terracotta beeldjes, sieraden, bouwfragmenten, potten en bronzen potten en beeldjes. Het is opmerkelijk dat al 300 jaar voor Christus deze technieken zo goed beheerst werden, en de beschaving al zo ver vooruit was op die van ons. Het blijkt dat onder de agora een begraafplaats was van een beschaving 5000 jaar geleden. Hier werd onder andere een pot opgegraven met een klein kinderlijkje. Het is opmerkelijk dat ook toen al het maken van potten werd beheerst. We eten onze lunch, een broodje, in het museum, en gaan vervolgens naar het opgravingsterrein.

We wandelen eerst naar het huis van de ontvoering van Helena met een aantal fraaie nog redelijk intact zijnde mozaïeken, en dan wandelen we in de richting van de agora. Aan de rand zien we veel overblijfsels van kleinere winkels of huizen. Jos loopt nog even de agora op om de grootsheid van dit terrein te ervaren. De zuid zijde is gedeeltelijk gerestaureerd en laat fraai de restanten van de winkels zien, allemaal met een put, en sommige met een afgesloten trap naar beneden. In de hoek liggen de restanten van het stadskantoor. Het ontbreekt aan tijd om een volledige ronde te maken rondom het plein. Er wordt veel werk gemaakt van het restaureren van het huis van Dionysos, en we zien veel mozaïeken op de grond. Toch lukt het ons niet om de tekening van het gebouw, de grootste van Pella, te projecteren op de overblijfselen die we zien.

Uiteindelijk is Pella vooral ten onder gegaan door aardbevingen, en zijn veel van de stenen meegenomen om huizen te bouwen in de eeuwen die volgden. Van het paleis was al veel eerder niet veel meer over, dit was door de Romeinen verwoest.

We rijden verder naar het westen en bereiken al snel Edessa, vooral bekend door zijn watervallen. Ondanks het lullige plaatje in de Michelin gids is de waterval van behoorlijk kaliber. We hebben wat moeite met het vinden van ons hotel, maar het is een plaatje. Het ligt op de rand van het dorp met een fenomenaal uitzicht over de vlakte, een paar honderd meter lager. Ik zit op mijn balkon dit stukje te tikken, en kan niet nalaten af en toe te genieten van het uitzicht. Na een kopje thee op het balkon wandelen we naar de watervallen voor de nodige foto's, en vervolgen onze weg het dorp in. Het dorp is saai, er valt niet veel te beleven, maar er is een schattige 2de hands winkel waar we nog wat rondsnuffelen. We eten voortreffelijk in een restaurant geadviseerd door de eigenaar, en genieten van gezang van de locale "de schorre vinkies", maar het is winderig en fris, en ook vrij stil en sfeerloos in het restaurant, we zijn duidelijk verwend in Thessaloniki. We besluiten de dag op het terras van het hotel, waar we een Ouzo nemen ter afsluiting. Grote Marijke probeert nog een klein katje te paaien met wat chips, maar die laat zich niet paaien. In het hotel zit een glazen vloer waar we de oude stadsmuur kunnen zien waarop het hotel is gebouwd. Deze muren en bastions werden gebouwd In de tijd van Philippus II, en in de 3de eeuw na Christus versterkt om de Barbaren tegen te houden. Waarschijnlijk was Edessa al in de prehistorie bewoond. We keren terug naar onze kamer en gaan naar bed in dit fraaie hotel.