De Lutz-en in het Bos van Steenbergen
Blijf op de hoogte en volg Jos
25 September 2016 | Griekenland, Párga
Zaterdag 24 september 2016
We vertrekken vandaag uit de bergen, en reizen via uitzicht over de Vikos kloof naar het strand in het plaatsje Parga.
Na het opnieuw verwarmende ontbijt nemen we nog een kopje koffie mee naar het terras en genieten van het uitzicht over de bergen. We spreken nog met een Israëlisch echtpaar, dat hier een paar dagen verblijft. De vrouw heeft een conferentie in Athene en zal daar spreken over conflictbeheersing, maar ze maken vooral reclame voor Israël. Een prachtig en veilig land waar veel historie te zien is, met name in Jeruzalem en de rode zee. Wellicht een optie voor de volgende keer.
We verlaten het dorp Papigko (in ons boekje heet het Mikro en Megalo-Papigko, waarover ze schrijven "een dorp waar het moderne leven aan voorbij is gegaan en de dolce vita bewaard is gebleven"), en rijden over de slingerwegen naar beneden en weer omhoog naar de andere kant naar het plaatsje Vikos. Ook hier is het rustig als we aankomen. We proberen eerst een foto te maken van ons dorp Papigko aan de andere kant van het dal, maar dat kan hier niet. Uiteraard zijn we wel in staat geweldige foto's te maken. De Marijkes en Theo wandelen een fraaie tuin in om wat foto's van de bloemenpracht te maken, en worden verwelkomd door twee oude dames die geen woord engels spreken. Toch is er een rijke wisseling van informatie en krijgen we twee komkommers en fruit mee voor onderweg. Het huis blijkt ook nog een geweldig terras te hebben met uitzicht over het dal. Ondertussen is Jos op het dorpsplein geweest en heeft de serene rust in kaart gebracht op zijn video. Precies om 10 over twaalf komt er een vrouwtje aangeslenterd die aan de kabel (aan de buitenkant van de kerk) van de klok trekt. Een zachte bel laat zich horen in het hele dorpje. Dit is pas echt dolce vita! We wandelen naar de andere kant van het dorp voor het fenomenale uitzicht over de Vikos kloof. Het blijkt een imponerende diepe kloof te zijn, waarbij het opvalt dat de bomen langs het water van de Voidomatis al herfst kleuren hebben, en de andere loofbomen langs de helling nog niet. De kloof blijkt zo'n 1000m diep te zijn. In een klein winkeltje kopen we nog een souvenir alvorens we afscheid nemen van Vikos.
Op aanraden van de hotelier rijden we nu door naar het Oxia uitzichtpunt via het plaatsje Monodendri. Het is hier zo afgelegen, dat de weg van Monodendri naar Oxia niet eens in onze TomTom staat. Het is een lange rit door een weldadig landschap met fraai groen gedrapeerde bergen met verborgen glooiingen. Bij het Oxia uitzichtpunt, wat ligt in de schaduw, dus erg fris is op deze hoogte, krijg je een zo mogelijk nog overweldigender uitzicht over de kloof. Het uitzichtpunt ligt op een soort klif, dus je kijkt zomaar 1000m naar beneden. Onderweg hadden we soms al het idee uit een vliegtuig te kijken, maar dat is hier nog sterker. We blijven nog even genieten van het uitzicht alvorens afscheid te nemen van de Vikos kloof. Als we ooit nog terug komen dan wil ik zeker de wandeling door de kloof maken, het lijkt me spectaculair! Op de weg terug rijden we door het stonemountain forest, vrij vertaald het Bos van Steenbergen. Vrij toepasselijk maken we een paar foto's van Marijke en Theo, en constateren dat de Lutz-en in het Bos van Steenbergen zijn.
In Monodendri eten we onze lunch, opnieuw een lunch met salades en tomaat met rijst, en rijden dan door naar onze laatste hotel, in Parga. De route volgt een autosnelweg tot aan de kust, waarna we de weg naar het zuiden naar Parga nemen, met af en toe zicht op zee. Parga ligt op een uniek plekje, op een uitloper in een baai, met veel massatoerisme, hotels en een fraai zandstrand. Ons mooie hotel bestaat uit kleine complexjes van twee verdiepingen met 3 woninkjes op de eerste, en 3 op de tweede verdieping. Marijke en Theo hebben een woninkje op de begane grond met een mini grasveldje, en wij zitten op de eerste verdieping met een balkon. Na een kopje koffie wandelen we naar het dorp en vinden het visrestaurantje wat was aanbevolen door de hotelier uit Papengo. De Marijkes nemen vis, de mannen houden het toch maar bij vlees, maar uiteindelijk eten we allemaal zeer smakelijk. Het glaasje wijn smaakt weer prima. Hoewel het donker is, is het uitzicht over de baai geweldig. De familie die dit restaurant runt, heeft ook nog een oom die toertochten organiseert naar snorkelplekken bij een eiland in de buurt. Dat lijkt ons een goed idee voor een van de komende dagen. Na de korte wandeling terug naar ons complexje gaan we snel slapen.
We vertrekken vandaag uit de bergen, en reizen via uitzicht over de Vikos kloof naar het strand in het plaatsje Parga.
Na het opnieuw verwarmende ontbijt nemen we nog een kopje koffie mee naar het terras en genieten van het uitzicht over de bergen. We spreken nog met een Israëlisch echtpaar, dat hier een paar dagen verblijft. De vrouw heeft een conferentie in Athene en zal daar spreken over conflictbeheersing, maar ze maken vooral reclame voor Israël. Een prachtig en veilig land waar veel historie te zien is, met name in Jeruzalem en de rode zee. Wellicht een optie voor de volgende keer.
We verlaten het dorp Papigko (in ons boekje heet het Mikro en Megalo-Papigko, waarover ze schrijven "een dorp waar het moderne leven aan voorbij is gegaan en de dolce vita bewaard is gebleven"), en rijden over de slingerwegen naar beneden en weer omhoog naar de andere kant naar het plaatsje Vikos. Ook hier is het rustig als we aankomen. We proberen eerst een foto te maken van ons dorp Papigko aan de andere kant van het dal, maar dat kan hier niet. Uiteraard zijn we wel in staat geweldige foto's te maken. De Marijkes en Theo wandelen een fraaie tuin in om wat foto's van de bloemenpracht te maken, en worden verwelkomd door twee oude dames die geen woord engels spreken. Toch is er een rijke wisseling van informatie en krijgen we twee komkommers en fruit mee voor onderweg. Het huis blijkt ook nog een geweldig terras te hebben met uitzicht over het dal. Ondertussen is Jos op het dorpsplein geweest en heeft de serene rust in kaart gebracht op zijn video. Precies om 10 over twaalf komt er een vrouwtje aangeslenterd die aan de kabel (aan de buitenkant van de kerk) van de klok trekt. Een zachte bel laat zich horen in het hele dorpje. Dit is pas echt dolce vita! We wandelen naar de andere kant van het dorp voor het fenomenale uitzicht over de Vikos kloof. Het blijkt een imponerende diepe kloof te zijn, waarbij het opvalt dat de bomen langs het water van de Voidomatis al herfst kleuren hebben, en de andere loofbomen langs de helling nog niet. De kloof blijkt zo'n 1000m diep te zijn. In een klein winkeltje kopen we nog een souvenir alvorens we afscheid nemen van Vikos.
Op aanraden van de hotelier rijden we nu door naar het Oxia uitzichtpunt via het plaatsje Monodendri. Het is hier zo afgelegen, dat de weg van Monodendri naar Oxia niet eens in onze TomTom staat. Het is een lange rit door een weldadig landschap met fraai groen gedrapeerde bergen met verborgen glooiingen. Bij het Oxia uitzichtpunt, wat ligt in de schaduw, dus erg fris is op deze hoogte, krijg je een zo mogelijk nog overweldigender uitzicht over de kloof. Het uitzichtpunt ligt op een soort klif, dus je kijkt zomaar 1000m naar beneden. Onderweg hadden we soms al het idee uit een vliegtuig te kijken, maar dat is hier nog sterker. We blijven nog even genieten van het uitzicht alvorens afscheid te nemen van de Vikos kloof. Als we ooit nog terug komen dan wil ik zeker de wandeling door de kloof maken, het lijkt me spectaculair! Op de weg terug rijden we door het stonemountain forest, vrij vertaald het Bos van Steenbergen. Vrij toepasselijk maken we een paar foto's van Marijke en Theo, en constateren dat de Lutz-en in het Bos van Steenbergen zijn.
In Monodendri eten we onze lunch, opnieuw een lunch met salades en tomaat met rijst, en rijden dan door naar onze laatste hotel, in Parga. De route volgt een autosnelweg tot aan de kust, waarna we de weg naar het zuiden naar Parga nemen, met af en toe zicht op zee. Parga ligt op een uniek plekje, op een uitloper in een baai, met veel massatoerisme, hotels en een fraai zandstrand. Ons mooie hotel bestaat uit kleine complexjes van twee verdiepingen met 3 woninkjes op de eerste, en 3 op de tweede verdieping. Marijke en Theo hebben een woninkje op de begane grond met een mini grasveldje, en wij zitten op de eerste verdieping met een balkon. Na een kopje koffie wandelen we naar het dorp en vinden het visrestaurantje wat was aanbevolen door de hotelier uit Papengo. De Marijkes nemen vis, de mannen houden het toch maar bij vlees, maar uiteindelijk eten we allemaal zeer smakelijk. Het glaasje wijn smaakt weer prima. Hoewel het donker is, is het uitzicht over de baai geweldig. De familie die dit restaurant runt, heeft ook nog een oom die toertochten organiseert naar snorkelplekken bij een eiland in de buurt. Dat lijkt ons een goed idee voor een van de komende dagen. Na de korte wandeling terug naar ons complexje gaan we snel slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
