Marijke's tekenkaart

Donderdag 22 september 2016
Vandaag verlaten we de bont stad Kastoria, maar niet voordat we een winkel bezocht hebben die bont en leer verkoopt. Uiteraard rennen de dames in de richting van de jassen en passen ze direct. Hoewel een leren jas wel redelijk staat bij grote Marijke is de hals erg open en kopen we hem maar niet. Het zou het gewicht van de koffer niet ten goede komen. Marijke vindt wel een mooie nieuwe portemonnee en wat andere kleine dingetjes. In een tweede bonthandel wordt ook nog iets kleins gekocht waarna we de reis naar Papingo in de hoge bergen van Griekenland beginnen. Ik moet echter eerst nog vermelden dat het ontbijt in ons hotel Doltso in Kastoria prima was.

De reis naar Papingo gaat dwars door de bergen, een prachtige en afwisselende route. Onderweg maken we foto stops en speuren de omgeving af naar beren. Uiteraard niet gezien natuurlijk, maar je weet maar nooit. We eten iets in een klein dorpje onderweg waar het onbedaarlijk gaat regenen. Gelukkig zitten we in een soort betonnen tempeltje en blijven we droog. Echt koud is het niet, maar toch zijn we blij wanneer later de temperatuur weer stijgt. We dalen af naar Konitsa, dat volgens de beschrijving ligt aan de grens met Albanië. Volgens de kaart is dat nog wel een stukje weg, en een grenspost zien we in de verste verte niet. Wel vinden we, na het nodige zoeken, want ook hier is de omschrijving matig, de oude brug. Het is een kleine toeristische trekpleister, maar het is redelijk laat dus lopen we alleen op de brug. Het is een oude stenen boogbrug uit de 18de eeuw, die heel hoog is en bestaat uit een enkele boog. Hoewel het gebied achter de brug lokt voor een wandeling in de bergen, rijden we toch maar verder.

We verlaten de E90 in de buurt van Aristi en slaan links af in Aristi. Helaas ontbreken hier de plaatsnamen in ons normale alfabet, dus stoppen we even bij een parkeerplaats (waar veel wandelingen beginnen), om de kaart te bestuderen. Zelfs onze TomTom kent onze bestemming, Papingo, niet. Ook hier zijn weer honden, die lopen overal los in Griekenland, en de Marijke's kunnen het niet laten deze hond te aaien. Grote Marijke ontwaart een teek bij het oog van de hond, die daar duidelijk last van heeft. Zij heeft altijd een "tekenpen in de vorm van een creditcard" bij zich, en die blijkt het prima te doen bij de teek van de hond. Die is er in een paar seconden uit, en de hond is zichtbaar blij. Na deze goede daad rijden we verder over een slingerende weg naar het dorp op bijna 1000m hoogte. Door de kleine en zeer smalle straatjes rijden we naar ons hotel Papaevangelou, uiteraard nog een paar keer verkeerd, maar we worden allerhartelijkst ontvangen.

De kamers zien er prima uit, en ademen een beetje de sfeer uit van wintersport, maar ook van de hutten die je bij bergwandelen gebruikt voor een overnachting. Na een kopje koffie wandelen we naar ons restaurant waar we heerlijk eten. De dochter van de waardin, ik schat 3 jaar, helpt graag mee, en laat zich duidelijk het kaas niet van het brood eten. Leuk om te zien. Na afloop wandelen we rustig terug en duiken ons mandje in. We gaan op tijd slapen, want de hoteleigenaar heeft voor morgen een fraaie wandeling geschetst voor ons.