Het eiland Liukanglu

Onder een snel verdwijnend wolkendek varen we vroeg in de ochtend in de richting van het Liukanglu eiland. Het is negen uur wanneer Arie ons oppikt bij het hotel. Tot dan hebben we geprobeerd om een handdoek te bemachtigen van het hotel in het Engels, maar dat lukt maar matig. Arie echter roept om een 'handdoekie', letterlijk de Nederlandse versie, en er klinkt een bevestigend antwoord. Het blijkt dat zo'n 3000 woorden van het Nederlands hier zijn blijven hangen. Goed, we varen dus in het houten bootje dat ons naar het Liukanglu eiland brengt. Onderweg doet Rina, onder grote hilariteit van Arie, de was van haar vieze strandjurkje die onder de zonnemelk vlekken zat, het kan hier allemaal. Het kristal heldere water is afgezien van wat deining lekker rustig. Na een halfuurtje varen komen we eerst aan op een snorkel plaats met opnieuw prachtig koraal en bijbehorende vissen. Hier, in de luwte van het eiland, kun je heerlijk snorkelen, zeker wanneer de zon doorbreekt. Jos is niet uit het water te krijgen. Nadat ook hij uiteindelijk het water verlaten heeft vertrekken we richting het plaatsje op het eiland waar ons een kop koffie en een heerlijke lunch (niet zo verrassend ... met vis) te wachten staat. Dit keer eten we regenboogvis, en ook deze vis smaakt prima. Ook hier wordt de rijst geserveerd met een soort soep met soepgroente erin. We laten de hele hete sambal maar staan. Na het eten genieten we een uurtje van de zon op dit tropische eiland alvorens we een rondwandeling maken door het dorpje. De elektriciteitsvoorziening komt van een generator. Er zijn diverse waterputten, sommige zelfs met redelijk zoet water, wat gebruikt wordt voor het wassen, en gekookt wordt gedronken. Hoewel het midden op de dag is, en dus heet, zitten sommige dames nog altijd te weven, volgens Marijke de prachtigste patronen en stoffen. Hoewel de schooltijd al voorbij was hebben we wel door de ramen in het schooltje gekeken. Op het eiland wonen zo'n 500 mensen, en die hebben hier dus alle faciliteiten, van school tot begraafplaats. We lopen tussen de huizen van het dorpje door, waar verreweg de meeste inwoners onder het huis zijn siësta viert, het is veel te warm, ook voor ons. We gaan dan ook snel terug naar de schaduw van het restaurantje, waar de lokale kokosnotendeskundige voor ons 4 noten kapt die wij eerst leegdrinken en dan opeten. Heerlijk gezond en verfrissend. Jos en Marijke gaan nog even snorkelen, en daarna drinken we met zijn allen nog een kop koffie (er is hier geen bier ...). Eigenlijk nog te vroeg komt de boot ons weer ophalen over een zeer rustige zee. De twee dochters van de kapitein varen ook mee, maar ze zijn wel verlegen. Nog even wat details van de boot, er zit geen startmotor in, dus de kapitein slingert de motor aan. De snelheid van de motor wordt geregeld met een touwtje, en het stuurwiel zit zo laag dat de kapitein stuurt met zijn blote voeten, en voordat we het vergeten, er zit ook geen achteruit op.

Hier is een prachtige zonsondergang dus Kees en Marijke pakken de attributen voor het maken van een mooie foto. Er zitten prachtige foto's bij. Onder het genot van het inmiddels wereldberoemde Bintang roken we ons sigaartje alvorens te eten in de buitenlucht. Dit keer eten we mie-goring. Heerlijk.

We sluiten af met een wandeling door het kleine dorpsgedeelte en het strand. In de strandtentjes liggen de kinderen gewoon te slapen, want de strandkraampjes zijn ook woonhuisjes. Het ziet er allemaal heel gezellig uit, maar het is een hard leven.