Eten bij de locals

Zaterdag 16 maart
Een langzame start vandaag, want we gaan rond 12 uur helaas al weer verder naar Lombok. We hebben enorm genoten van Gigi Trawangan, heerlijk gegeten, vooral vis, en veel moois gezien. Na de rustig ontbijt pakken we de koffers, en drinken nog een kopje koffie. We checken uit, en verwachten met de reguliere boot naar lombok te gaan. Niets is minder waar, want we gaan gevieren met onze koffers in een ietwat kleine speedboat zonder overkapping. Gelukkig is het mooi weer, dus dat zit wel snor. Kees, als kapitein in ruste, zit naast de echte kapitein. We vertrekken rustig, maar als het water voldoende diep is, gaat de gashendel vol aan, en hotsen en knotsen we met de koffers stijf tussen onze knieën in, naar Lombok. Veel te snel is deze kermisattractie voorbij, en meren we aan bij een houten drijvende steiger, nogal primitief. De chauffeur en de kapitein tillen de koffers op hun schouders en dragen deze naar de auto van het Ombak hotel. We rijden in ongeveer een half uur over slingerwegen naar ons nieuwe hotel. Ook dit hotel met de naam Holiay is wederom heel mooi gelegen, en heeft een koloniale uitstraling. Onze kamers op de begane grond hebben een ouderwetse tussendeur, die weer vrolijk openstaat. Het terras is zeer uitnodigend, het kijkt uit op de tuin, met mooie palmbomen. Eerst gaan we lunchen, waarna we op verkenning uitgaan. Het hotel, met opnieuw een prachtig zwembad, ligt aan een wilde zee, met een klein maar prachtig wit tropisch zandstrand. Even verderop zien we een bak met allemaal kleine zeeschildpadjes, die worden hier uitgezet in zee, omdat de locale mensen de schildpad eieren uitgraven en verkopen op de markt als lekkernij. Dit vormt de grootste bedreiging voor deze diersoort, vandaar de hulp van het hotel. Om vier uur worden een aantal schildpadjes uitgezet, waarbij Marijke en Jos ook aanwezig zijn. Het is een fantastisch gezicht om de schildpadjes door de branding naar de zee te zien zwemmen. Na afloop gaan we zwemmen in het zwembad, waarbij Marijke het diepzwembad duiken verfijnt, en Rina haar snorkelen verbetert. Wanneer het begint te schemeren gaan we ons verkleden voor het avondeten. Tijdens onze wandeling waren we de eigenaar tegen gekomen van een klein lokaal restaurant, die ons hiervoor van harte uitnodigde. We begaven ons naar dit restaurant over de donkere weg (oppassen voor de auto's dus), en vonden dit restaurant, Sasak, na wat zoekwerk. Het is een kleurrijk etablissement waar niemand aanwezig is. De eigenaar zag ons en kwam gelijk naar ons toegelopen met de woorden I am here, en we gaan naar binnen. Dit gaat ons niet spijten, want het eten is heerlijk (er zijn maar drie borden, dus het vierde bord is een plateau). Tot onze verrassing komen er plotseling locale jongens binnen met hun gitaar, en een groot watervat als drum, en beginnen heel leuk wat bekende liedjes te spelen. Het wordt alsmaar gezelliger, ook omdat er meer gasten bijkomen, en, hoewel niet perfect, het is een geweldige ervaring voor beide partijen. Na afloop betalen we de rekening en een tip voor de muzikanten, en gaan we terug naar het hotel, maar niet voordat we wat bier hebben ingeslagen. Bij het hotel staan twee fraai geklede lombokse dames in klederdracht. Ze staan hier te wachten voor een conferentie, maar gaan graag met Rina en Marijke op de foto. Opnieuw in een wat hilarische stemming, wanneer Rina en Marijke zich vergelijken met de Balinese Ogo Ogo. Inmiddels is het tijd voor een sigaar en dat gaan we nu dus doen.