Naar Beijing

Heel vroeg staan we vandaag op, want we moeten de trein van 7.30 nemen naar Beijing. We krijgen een ontbijtje mee van het hotel, en worden om 6.30 naar het station gebracht. Er zijn zo vroeg op een zondag geen files, dus we zitten er zo. Het is vanmorgen 4 graden, best fris dus, maar we hebben onze trui aan. Wanneer Theo op het perron een sigaret opsteekt, waar dat niet mag, moet hij met zijn paspoort mee naar binnen. Er staat een boete op van 17€, maar dankzij een gids van Tiara en Marijke loopt het met een sisser af. 

De trein komt ruim op tijd binnen, en wanneer we geïnstalleerd zijn vertrekken we. Na ons ontbijt, erg lekker, wandelen we naar achter. Het blijkt dat we in de laatste wagon zitten, de overige rijtuigen zijn afgekoppeld, dus hebben we van achteren ook een fraai uitzicht. We zitten op dit traject in Chinese wagons, en die zijn behoorlijk gedateerd. Het water voor het drinken, de samovar, wordt nog warm gestookt met kolen, en ook de kachel werkt op kolen. Bij een korte stop zien we de Chinese wagenbeheerder dan ook met kolen aan de gang en de asla legen. Het ruikt lekker ouderwets, er staan ook heuse schoorsteentjes op het dak. Gedurende dit stuk van de reis gaat de trein door heuvelachtig gebied, en slingert door het landschap. Daardoor kunnen we mooie foto’s van de trein maken. Na een paar honderd kilometer rijden we echter door droge vlaktes in een rechte lijn, hier is maar weinig leven te bespeuren. Tijdens een stop lopen Theo en ik naar voren, waar we zien dat een van de aslagers van de locomotief is gedemonteerd voor onderhoud. Bizar tijdens een treinreis van 100-den kilometers. We lopen terug via het restauratierijtuig en zien dat deze prachtig is gedecoreerd met houtsnijwerk. Het ziet er behoorlijk chique uit, dus besluiten we wat later om een lekker biertje te gaan drinken met zijn vieren. We eten gewoon in onze coupe want het restauratierijtuig gaat om zes uur dicht vanwege grens activiteiten bij de Mongoolse grens om 10 voor 7. Bij de Mongoolse grens duren de activiteiten bijna twee uur. Vooral bizar is dat we onze paspoorten moeten afgeven voor een stempel, en dat we die pas 20 minuten voor vertrek terugkrijgen. De trein mogen we niet uit. Onze bagage wordt niet nagekeken. 

Hoe anders is dat bij de Chinese grens. 20 minuten later zijn we er, maar even daarvoor zijn er al grenswachten ingestapt die erop toezien dat we allemaal met al onze bagage uitstappen. Nadat deze door scanners is gegaan moeten we langs de douane beambte die niet alleen het paspoort stempelt, maar ook onze vingerafdrukken afneemt en een foto van ons maakt voor het grote archief. 

Dan begint het lange wachten. De spoorbreedte in China is smaller dan in Rusland en Mongolië, dus worden er andere wielstellen gemonteerd op de wagons. Dat duurt in totaal drie uur, dus om twaalf uur mogen we pas de trein weer in. Snel maken we de beneden bedden op en gaan slapen. Pas twee uur later vertrekt de trein weer, maar dat merken we nauwelijks.