Mijn tenen worden opgegeten!

Zaterdag 25 mei 2019

Vandaag ben ik 63 jaar geworden, ‘s morgens staat mijn whatsapp overvol met felicitaties, hartstikke leuk. Tegelijkertijd ben ik de meest gekuste man van de groep, dat voelt toch goed.

Vanmorgen splitst de groep, Marijke gaat met 15 andere groepsleden naar een mangrove waar ze veel foto’s maakt van vogels, terwijl Jos met Wilco en Linda met gids en taxi naar een vulkaan gaan. We vertrekken om zeven uur met gids en taxi en binnen een half uur zitten we op een hoogte van 900 meter. We wandelen door de mist over een zacht glooiend pad naar een hoogte van 1000 meter, naar later blijkt langs de kraterwand. De omvang van deze krater is gigantisch, de tweede grootte in de wereld, en water blijft er door de poreuze grond niet staan. En dus zien we 300 meter beneden ons een zwarte massa van gestolde lava, en in de verte een zwavelig gekleurde massa (wit/gifgroen). We hebben mazzel, want we genieten met zijn drieën terwijl de mistflarden even optrekken. Binnen de krater was 15 jaar geleden nog een uitbarsting en de vulkaan die toen ontstond valt in het niet bij de totale krater (meer dan 100.000 jaar oud). Wanneer een volgende groep aankomt besluiten we terug te gaan. Het gaat regenen, alsmaar harder, en we komen meer omhoog lopende groepen tegen. Wij denken niet dat ze zoveel geluk hebben als wij. Terug in het hotel gaan Marijke en ik samen een broodje kopen, want het middag programma start om 12.30. We vertrekken met een vrachtauto met houten banken naar de haven en vertrekken op excursie. Eerst varen we op en langs lage rotsen en zien we de boobees, de gevlekte rotspelikaan van de Galapagos met de blauwe poten. Ook zien we de gewone pelikaan, zwarte en rode krabbetjes, en veel zwart kleurige leguanen op merkwaardige poten. Ook huist hier een pinguïn familie. We stappen uit de boot en wandelen over een zwarte vlakte (op zee niveau) met witte toppen door het zout van het water. Het is hier zo desolaat dat er ook geen vogels zijn alleen een hagedisje en zwarte leguanen. We komen bij een klein stukje zee, afgeschermd door rotsen aan twee kanten en hier zien we jonge haaien met witte uiteinden op hun vinnen zwemmen, ook deze komen alleen hier voor. De gids noemt het hier de kraamkamer annex kleuterklas. We kunnen niet verder wandelen omdat er nu veel broedparen zitten van de boobees. Tot slot van de middag gaan we met de gids snorkelen. We moeten klimmen over lava rotsen en trekken dan onze snorkel attributen aan. De rotsen maken het niet eenvoudig om in het water te komen, maar de beloning is groot. Helder water, en nog nooit eerder gezien, voorbij zwemmende zwarte leguanen. Een koddig gezicht, en ze kunnen nog hard zwemmen ook. Ook hier schildpadden die we van dichtbij kunnen zien, een gewone rog, maar ook een waterslang, zwarte zeesterren en heel veel vissen. We zwemmen allemaal iets te lang, dus zijn we ondanks insmeren enigszins verbrand. Uit het water komen is nog lastiger met de rotsen. Nadat ik mijn zwemvliezen heb afgedaan wil ik uit het water klimmen, maar tot twee keer toe is er een krab die wel trek heeft in voeten vlees. Je schrikt er meer van dan dat het pijn doet, maar je wilt wel zo snel mogelijk het water uit. Gelukkig is daar de reddende hand van de gids. Opnieuw een mooie en leuke excursie.

Terug in het hotel wandelen we met de groep naar een strandtentje waar we met zijn allen een lekker biertje nemen. Ook hier is het kleinschalig, de meeste wegen van zand en geen pin automaten. Ook hier is de WiFi slecht.

Vanavond eten we met zijn allen in een groot restaurant. De gids heeft na afloop nog een grote taart geregeld voor mijn verjaardag, en die peuzelen we lekker op. Moe maar voldaan brengen onze ledematen ons naar bed en slapen we heerlijk.