medan naar tankahan

Bij vertrek uit Medan bezoeken we eerst de moskee, waar we in mochten op zowel de mannen als de vrouwen afdeling, maar niet nadat Rina en Marijke een hoofddoek om hadden gedaan. De dames hebben braaf gebeden op de vrouwen afdeling en Naher, onze gids, liet zien hoe echte moslims bidden. We hebben ook de begraafplaats bezocht voor de elite, de armen werden buiten de omheining begraven. We hebben de graven gezien van de sultan maar die zagen er niet echt mooi uit. Daarna reden we door naar het paleis van de sultan. De huidige sultan is 13 jaar, heeft een symbolische functie maar doet ook nog niks want hij is te jong. We hebben ons verkleed in het paleis als echte sultans met echtgenotes en ons laten fotograferen. Was dat al leuk, bij de uitgang speelde een band wat ons uitnodigde te gaan dansen. Dat hebben we gedaan met veel plezier, en al snel hadden we een hoop bekijks. Al met al heel erg leuk voor iedereen. Tot slot bezochten we in Medan de Chinese tempel, waar wij allen tot boeda hebben gesproken. We moesten de woorden Chou Ciang Cing spreken in zin oor, zijn linker hand wrijven en zachtjes een wens uitspreken in zijn oor. Vervolgens de lucht verontreinigingen met wierook, en tot slot smijten met twee stukjes hout over je schouder omhoog. Wanneer de stukjes hout goed terecht kwamen zou je wens uitkomen. Rina probeerde het drie keer, succesvol bij de derde keer. Wij wilden het hout niet stukgooien, dus hielden we het voor gezien.
We reden snel naar een restaurant waar we lekkere gado gado met noedels hebben gegeten, maar geen bier. Na het plasje in de verkeerde wc (Jos) reden we door naar een palmolie plantage, waar heuse treinrails en wagons gebruikt werden voor de oogst. Onderweg hadden we al huizen gezien die gebouwd waren over een andere spoorlijn, want die reed toch niet meer. Halverwege de rit naar tankahan begint de lucht te betrekken en gaat onze chauffeur Ambri steeds sneller rijden. Wanneer de kwaliteit van de weg zienderogen afneemt wordt boven ons de kraan opengedraaid. Binnen luttele minuten staat de weg blank, en neemt de snelheid zienderogen af. Wij hebben inmiddels het gevoel dat we in een rivier rijden en dat komt bijna uit. Onze gids Naher kleedt zich uit en gaat lopen door de rivier om te kijken hoe diep het is. Hij stond tot zijn liezen in het water en verklaarde daarmee dat het niet verantwoord was om door te rijden. We rijden een stuk terug naar een soort van dessert café. We bestellen ongefilterde troebele koffie die erg lekker is. Er is hier geen elektriciteit dus verlichting met een kaars. Hoewel het heel gezellig is met plantage werkers willen we toch verder, maar verminderd de regen onvoldoende om over de rivier verder te kunnen. Vier uur later, het is inmiddels donker, komt er een 'lijnbus' aan. Hij wordt door de gids tegen gehouden en Naher besluit dat we met de veel hogere bus wel meekunnen. In het donker verzamelen we onze spullen hopende dat we alles bij ons hebben en reden we verder in de volledig donkere bus zonder airco en zonder ruitenwisser. Helaas, ook de bus chauffeur besluit niet door de rivier te rijden en dus zitten we allemaal te wachten tot de rivier zakt. Plotseling komen er drie kleine auto's van de andere kant die moeiteloos de rivier nemen. Toen dat lukte startte de chauffeur de motor en reden we redelijk eenvoudig door de rivier. Na de rivier reden we nog een tijd door water totdat de motor vermogen verloor. Het bleek dat het luchtverkeer vol met water zat. Dus werd het luchtfilter verwijderd en konden we de weg voortzetten. Bij het eindpunt moesten we de bus uit, maar door de hoge waterstand konden we niet naar ons hotel. Gelukkig had Naher een ander hotel geregeld maar om daar te komen was nogal lastig. In het donker gingen wij achterop een brommer naar het hotel over smalle hobbelige blubber weggetjes. Het leek wel een uur te duren maar uiteindelijk waren we binnen 20 minuten bij het hotel. Een halfuur later kwamen ook onze koffers middels de brommers ook aan. Na een prettige Chinese maaltijd hebben we nog een biertje gedronken bij het huisje waarna we zijn gaan slapen (zonder laken) en Jos dus bloot want Marijke arresteerde de aanwezige deken.