Naar Kharkhorin

We hebben vanmorgen heerlijk gedoucht en ontbeten, en verlaten het Ger kamp met het fraaie riviertje. Vandaag rijden we naar de oude hoofdstad van Mongolië, Kharkhorin. Deze stad werd getekend door djengis Khan, en gebouwd door zijn zoon. Zijn kleinzoon verplaatste de hoofdstad naar Beijing, en door diverse overheersers werd uiteindelijk Kharkhorin volledig verwoest. Onderweg naar het noorden stoppen we af en toe, en zien daar ook grassoorten die op bieslook lijken, ruiken en smaken. Blijkbaar vinden de bokken en geiten dat ook lekker. Onze lunch eten we onderweg uit een lunchpakket, want op deze route is geen restaurant met vegetarische lunches aanwezig. Het smaakt overheerlijk langs de hobbelwegen, midden tussen bergen en vers grasland. We hebben een groots uitzicht en het eten smaakt goed. We hobbelen verder tot we op asfalt overgaan bij de huidige stad Kharkhorin. Dat is net op tijd, want het begint heel hard te regenen en onweren. We gaan eerst het bezoekerscentrum in, recent aangelegd, waar de historie van de stad in de context van de historie van Mongolië fraai wordt uitgelegd. Van de Turkse overheersing rond zevenhonderd na Christus zijn grafmonumenten opgesteld, maar het meest imponeert de maquette van de stad Kharkhorin zoals die door Duitse onderzoekers gereconstrueerd is. Het was al een multi-culturele stad met een katholieke kerk, een boeddhistische tempel en een moskee. Er zijn wel opgravingen van gevonden voorwerpen, merendeels kapot. Het is nog altijd geen best weer, vooral ook heel fris, wanneer we de nabijgelegen Erdene Zuu klooster bezoeken, veelal gebouwd met resten van de oude stad. Het klooster is ommuurd met 108 stoepa’s. Binnen de muren stonden wel 60 tot 100 tempels die door de bolsjewieken grotendeels werden vernietigd. We bezoeken drie tempels die niet zijn vernietigd, en thans dienst doen als museum. Het blijft koud en regenachtig weer, dus blijven we niet zo lang. We lopen nog naar een grote stenen schildpad die vroeger als waker op 1 van de hoeken van de stad Kharkhorin waakte. Van de drie andere schildpadden is er 1 over die bij het museum staat, waarna we snel de auto invluchten. We gaan nog even naar een supermarkt en pinnen wat centjes, Marijke en Theo maken wat foto’s van mensen op een kleine markt waarna we naar het Ger kamp rijden. We kleden ons om, het is koud, en ontmoeten buiten een keelzanger die tegen een kleine vergoeding ‘s avonds een kleine muziekuitvoering geeft na het eten. Helaas is hij minder goed dan de zanger van de uitvoering in Ulaanbaatar. We sluiten af met een wodka in de Ger tent.