Een ongelikte en een gelikte beer

Maandag 9 oktober 2017, een ongelikte beer en een gelikte beer

Het echte olympische dorp ligt ongeveer 20km ten zuiden van Whistler, en op die plek zouden er ook nog beren te zien zijn. We rijden het natuurpark in, zo rustig mogelijk want misschien zien we wel een beer ... Mooi niet, we kunnen zelfs niet doorrijden naar boven want de weg is afgesloten, en we kunnen er dus ook niet wandelen wat ons plan was. Teleurgesteld rijden we door in de richting van Squamish, waar we onze laatste nacht in de camper zullen doorbrengen. Het is een relatief korte rit. Bij een uitzichtpunt zien we slechts één plek om de camper neer te zetten en even snel wat foto's te maken. We parkeren naast een kapotte roestige truck met open laadbak vol met lege blikjes bier. Al snel wordt duidelijk dat we hier niet te lang kunnen staan, want de auto's achter ons kunnen er niet uit. Wanneer we achteruit rijden raken we met een kunststof uitsteeksel de truck, waarop de man als een ongelikte beer tekeer gaat tegen ons. We kunnen niet rijden, we weten niet om te gaan met zo'n grote camper, kortom alles is verkeerd. Er is echter niets te zien van een beschadiging, nog op de camper en ook niet op de truck, het is een storm in een vingerhoed met water. Gelukkig zijn er ook heel aardige Canadezen en één daarvan komt ons helpen en vraagt de ongelikte of hij erop uit is om onze vakantie te bederven. Daarop krabbelt de sukkel terug en kunnen we vertrekken, zonder verdere kleerscheuren. We zijn nogal beduusd van het voorval, en we rijden snel door naar de camping.

We zijn iets te vroeg, maar kunnen om stipt 14.00 inchecken voor de mooiste plek van de hele vakantie, vlak aan zee. Vanuit onze plek kijken we zo op de zee in de Howe Sound. Dit is het meest zuidelijke gelegen fjord van het noord-Amerikaanse continent. Het is prachtig zonnig, en we genieten van het uitzicht en de rust die hiervan uitgaat, een absoluut cadeautje. Wanneer het afkoelt pakken we snel onze koffers in, want we moeten morgen de camper weer bijtijds inleveren.

Tussen onze stoelen en de zee staat nog de vuurkorf, en die vullen we met hout om te blijven genieten van het uitzicht bij het eten en de koffie. De wind is gaan liggen dus is het bijzonder aangenaam buiten. Na 21.00 komen op deze camping wasbeertjes tevoorschijn op jacht naar eten. Ze zijn zo brutaal dat ze zelfs een camper binnengaan wanneer de deur open staat. We drinken buiten ons kopje koffie wanneer de marijke's plotseling iets voelen bij hun benen. Het is inmiddels pikkedonker, maar meneer of mevrouw gelikte wasbeer heeft de koffiebeker omgestoten om daar iets uit te halen. Gelukkig was hij leeg.

We drinken nog een borrel tot aan de bodem van de fles, en gaan dan op tijd naar bed, want morgen staat ons een lange dag te wachten. Proost!