31 maart: naar het regenwoud

Vrijdag 31 maart

Herma:

31 maart: naar het regenwoud

Om vijf uur worden we wakker door een zware regenbui en door de bootstaff die de blauwe plastic regenbescherming naar beneden haalt zodat wij als hangmatters op het bovendek niet nat worden. Om zes uur gaat de motor van de boot aan en je gelooft het of niet... om half zeven zitten we allemaal aan het ontbijt. Broodje kaas, tapioca met gebakken banaan en forse stukken fruit. Daarna in volledige muggenwerende oerwoud bepakking: lange broeken, sokken over de broekspijpen, dichte schoenen met profiel en voor bovenlichaam ook lange mouwen, regenkleding in de rugzak en deet en factor 50 ook mee.

Het kleine motorbootje brengt ons naar het huis van Antonio. Na een paar minuten komt een kleine vrolijk ogende man in een ander bootje aangevaren. Bruin tshirt dat als een jurk om zijn bruine huid danst, grote stevels aan de voeten. Antonio is naast Herman en Chris onze oerwoudgids. We volgen Antonio graag zijn jungle in!
Gedurende twee uur wandelen we langs een herfstachtig zompig pad langs en onder en door megagrote varens en huiskamerpalmbomen. De kleuren zijn groen en brons.
Antonio kent alle namen en mogelijk gebruik van de planten en bomen. Ze zijn goed voor spierpijn, luchtwegen, prostaten en natuurlijk je hart. Hij legt de groeivormen uit en we staan versteld van het wonder van de wandelende palm. Een boom op 'poten'!
Ergens staat hij vooruit te vlechten. Het wordt een boog. Op de achtergrond twee kunstig in elkaar grijpende reuzenpalmbladeren: een puur natuur fotostudio voor het jungleplaatje voor thuis.

Ik verbaas me over al deze cretieve oprispingen... het is hier volstrekt niet toeristisch. We varen op een supergrote rivier en komen werkelijk geen andere boten tegen. Echt geen één. Dus zullen hier ook niet dagelijks toeristen door Antonio worden rondgeleid... toch?

Ook de honderd meter lange dikke lianen die overal langs kronkelen zijn imponerend. De echte tarantella spin die uit zijn ondergrondse nest wordt geprikkeld. Wat een harige poten en wat groot!
Dit is dus de groene long, dit is het regenwoud. Een bijzondere ervaring.
Moe, bezweet maar voldaan komen we weer bij ons kleine motorbootje aan... Antonio zullen we later weer ontmoeten, maar eerst zwemmen in de Amazone om op te frissen. Lekker warm bruin water...

Lunchtime. De twee dames van de keukencrew maken fantastische gevarieerde maaltijden voor ons klaar. Altijd warme lunch met vis of kip en een gemixte salade, lekker zelfgeperst fruitsap er bij, klasse!

s'Middags gaan we weer in de amazone kreken varen en na een adembenemende tocht vol zijarmen en langs bomen die volledig onder water staan, over donker spiegelend water, komen we bij ons 'filiaal' buitenste buiten.
Na een flinke bbq met voor ieder een hele kip, gespiesd op versgeneden pijlen door Antonio, blijft de helft van de groep op deze afgelegen plaats achter. Zij willen de unieke ervaring beleven van een hangmatnacht in het regenwoud.
Ze hopen meer dan alleen krekels en merels te horen.
welterusten.

Jos:

Wanneer de groep die niet in het oerwoud wil slapen is vertrokken naar de boot, vormen de overblijvers, Gerda en Peter, Roel en Marjanne, Jelte, Marijke en Jos een kring rondom het kampvuur. Gerda zorgt ervoor dat het vuur weer aanwakkert, en de mannen regelen een drankje. Onze gidsen Antonio en Herman blijven bij onze groep. De hangmatten hangen in een klein houten huisje, en dat hebben we reeds ingericht. Er zit een fraaie klamboe om ieder hangmat die ons zal beschermen tegen vervelend klein spul. Er is een toilet voor de dames, en de bomen zijn gereserveerd voor de mannen. Wanneer we dus rond het kampvuur zitten hebben we ons al geïnstalleerd, en kunnen de sterke verhalen komen. Herman en Antonio lusten wel een biertje, dus dat komt wel goed. Herman trakteert nog op een Caipirinha, en Gerda en Peter blijken nog rum met cola bij zich te hebben. Onder het genot van een sigaartje komen de sterke verhalen van Herman los over diverse trips die hij gemaakt heeft, over een Rus die met hem 14 dagen op een kano door het Amazonegebied vlak bij Bolivia een trip maakte, en een andere reis met een Canadees en een Braziliaan door een maagdelijk stuk oerwoud waar nog nooit een mens was geweest. Daar gingen Herman's haren vanwege zijn indianenbloed overeind staan. De verhalen werden steeds sterker, maar ons verlangen naar de hangmat groter. En dus gingen wij om tien uur ons hangmatje in, en hebben we heerlijk geslapen in het midden van de jungle. De geluiden gaven een zen effect, nooit geweten dat je zo heerlijk in een hangmat kan slapen.