Slapen in hangmatten is een kunst
Blijf op de hoogte en volg Jos
02 April 2017 | Brazilië, Aparecida
Donderdag 30 maart
Slapen in hangmatten is een kunst
Jos:
Ongewoon voor het dagboek begin ik vandaag rond middernacht. Gisteren aan het eind van de dag hebben we onze hangmatten uitgezocht en wij slapen aan de voorzijde van het dek. Al snel hebben we ons genesteld, maar de hangmatten hangen wel erg dicht bij elkaar. Ik slaap tussen een mede reiziger, Jürgen uit Duitsland, en Marijke. Wanneer één van de twee draait of beweegt, dan Ping-Pong ik heen en weer tussen Marijke en Jürgen, een soort flipperkast. Buiten is het een gezellig kabaal, een kikker die de heel de nacht vertelt dat hij ook niet slaapt, en veel andere regenwoud geluiden. Tot overmaat van ramp besluit ook mijn blaas om 2,5 liter vocht weg te werken gedurende de nacht dus moet ik via een soort kruip door / sluip door 5 keer naar het toilet in het pikdonker. In de ochtend blijkt dat er meerdere hangmatten nogal dicht op elkaar hangen, dus werkt Chris een nieuw hangmattenplan uit. We staan op wanneer de natuur verder ontwaakt.
Het is aan boord wat primitief, dus gaat het scheren en wassen hortend en stotend. Het ontbijt is prima, met veel lokale vruchten, een broodje, brood, kaas, ham en een heerlijke eiersalade.
Veel tijd om rustig aan doen is er niet, want we gaan zo met wilde roze dolfijnen "zwemmen". Deze rivierdolfijnen, die tot wel 2 meter groot kunnen worden, zwemmen vrij rond in de rivier, en komen met de bezoekers zwemmen met als dank een beloning met vis. Om te voorkomen dat ze het jagen op vis verleren, is de demonstratie op maandag en woensdag gesloten. Soms komt het voor dat er geen dolfijnen zijn. Gelukkig vandaag wel, het water is heerlijk van temperatuur en schoon, en de dolfijnen zwemmen graag tussen ons om een visje te bemachtigen. Het is een vreemde maar erg leuke gewaarwording.
20 minuten varen verderop bezoeken we een indianenstam. Deze groep is een samenvoegsel van zes stammen die samenleven om inteelt te voorkomen. Begin 90-er jaren zijn ze verhuist van hoger gelegen gebieden naar deze plek bij de amazone, volgens de gids "om hun leefgewoonten te delen met anderen". Nog steeds worden in de binnenlanden van Brazilië nieuwe indianenstammen ontdekt, ieder met hun eigen gewoontes en eigenaardigheden. Zo vertelt de gids dat de jonge jongens in deze stam drie keer hard worden geslagen met een soort roe van takken. Wanneer ze niet gaan huilen, worden ze opgeleid tot stamhoofd. Zou dat ook bij onze regeringsleiders werken? Vandaag laten ze ons een aantal rituele dansen zien die te maken hebben met de oogsten en vangsten. De jubelende klanken komen van eigen gemaakte muziek instrumenten, waar de mannen, vaak met de vrouwen, hun muziek al dansend ten gehore brengen. Ook de kinderen doen soms mee, één van hen danst met een luiaard in haar armen. Tot slot is er een dans waar we allemaal moeten meedoen. Uiteraard is er de mogelijkheid tot de aanschaf van wat prullaria, en gaan we met de stamleden op de foto.
Het is al erg warm en we zijn blij dat we verder varen stroomopwaarts op de Rio Negro, waar een heerlijk briesje voor verkoeling zorgt. We varen de komende uren dicht langs de oever van de rivier, die in dit deel van het jaar 10 meter hoger staat dan in het droge seizoen. Dat betekent dat grote delen van het oerwoud onder water staat, en dit deel van het oerwoud en de bomen zich volledig hebben aangepast aan dit fenomeen. Het is aan boord heerlijk rustig, de gids vertelt het een en ander, en we zitten onder beschutting want de zon brand ongenadig! Na de lunch varen we door naar onze eindbestemming, waar we eerst in twee kleine groepjes gaan vissen op piranha's. Deze vissen kennen we allemaal wel als de vleesetende monsters, die binnen een kort tijdsbestek een bot helemaal kaal kunnen eten met hun vlijmscherpe tanden. Dus maar niet in het water vallen. Wij zitten in de eerste groep, en vooral onze begeleiders vangen veel kleine piranha's die ze gelijk terug zetten (voorzichtig de vis van de haak halen
Slapen in hangmatten is een kunst
Jos:
Ongewoon voor het dagboek begin ik vandaag rond middernacht. Gisteren aan het eind van de dag hebben we onze hangmatten uitgezocht en wij slapen aan de voorzijde van het dek. Al snel hebben we ons genesteld, maar de hangmatten hangen wel erg dicht bij elkaar. Ik slaap tussen een mede reiziger, Jürgen uit Duitsland, en Marijke. Wanneer één van de twee draait of beweegt, dan Ping-Pong ik heen en weer tussen Marijke en Jürgen, een soort flipperkast. Buiten is het een gezellig kabaal, een kikker die de heel de nacht vertelt dat hij ook niet slaapt, en veel andere regenwoud geluiden. Tot overmaat van ramp besluit ook mijn blaas om 2,5 liter vocht weg te werken gedurende de nacht dus moet ik via een soort kruip door / sluip door 5 keer naar het toilet in het pikdonker. In de ochtend blijkt dat er meerdere hangmatten nogal dicht op elkaar hangen, dus werkt Chris een nieuw hangmattenplan uit. We staan op wanneer de natuur verder ontwaakt.
Het is aan boord wat primitief, dus gaat het scheren en wassen hortend en stotend. Het ontbijt is prima, met veel lokale vruchten, een broodje, brood, kaas, ham en een heerlijke eiersalade.
Veel tijd om rustig aan doen is er niet, want we gaan zo met wilde roze dolfijnen "zwemmen". Deze rivierdolfijnen, die tot wel 2 meter groot kunnen worden, zwemmen vrij rond in de rivier, en komen met de bezoekers zwemmen met als dank een beloning met vis. Om te voorkomen dat ze het jagen op vis verleren, is de demonstratie op maandag en woensdag gesloten. Soms komt het voor dat er geen dolfijnen zijn. Gelukkig vandaag wel, het water is heerlijk van temperatuur en schoon, en de dolfijnen zwemmen graag tussen ons om een visje te bemachtigen. Het is een vreemde maar erg leuke gewaarwording.
20 minuten varen verderop bezoeken we een indianenstam. Deze groep is een samenvoegsel van zes stammen die samenleven om inteelt te voorkomen. Begin 90-er jaren zijn ze verhuist van hoger gelegen gebieden naar deze plek bij de amazone, volgens de gids "om hun leefgewoonten te delen met anderen". Nog steeds worden in de binnenlanden van Brazilië nieuwe indianenstammen ontdekt, ieder met hun eigen gewoontes en eigenaardigheden. Zo vertelt de gids dat de jonge jongens in deze stam drie keer hard worden geslagen met een soort roe van takken. Wanneer ze niet gaan huilen, worden ze opgeleid tot stamhoofd. Zou dat ook bij onze regeringsleiders werken? Vandaag laten ze ons een aantal rituele dansen zien die te maken hebben met de oogsten en vangsten. De jubelende klanken komen van eigen gemaakte muziek instrumenten, waar de mannen, vaak met de vrouwen, hun muziek al dansend ten gehore brengen. Ook de kinderen doen soms mee, één van hen danst met een luiaard in haar armen. Tot slot is er een dans waar we allemaal moeten meedoen. Uiteraard is er de mogelijkheid tot de aanschaf van wat prullaria, en gaan we met de stamleden op de foto.
Het is al erg warm en we zijn blij dat we verder varen stroomopwaarts op de Rio Negro, waar een heerlijk briesje voor verkoeling zorgt. We varen de komende uren dicht langs de oever van de rivier, die in dit deel van het jaar 10 meter hoger staat dan in het droge seizoen. Dat betekent dat grote delen van het oerwoud onder water staat, en dit deel van het oerwoud en de bomen zich volledig hebben aangepast aan dit fenomeen. Het is aan boord heerlijk rustig, de gids vertelt het een en ander, en we zitten onder beschutting want de zon brand ongenadig! Na de lunch varen we door naar onze eindbestemming, waar we eerst in twee kleine groepjes gaan vissen op piranha's. Deze vissen kennen we allemaal wel als de vleesetende monsters, die binnen een kort tijdsbestek een bot helemaal kaal kunnen eten met hun vlijmscherpe tanden. Dus maar niet in het water vallen. Wij zitten in de eerste groep, en vooral onze begeleiders vangen veel kleine piranha's die ze gelijk terug zetten (voorzichtig de vis van de haak halen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
