Donderdag 28 april 2016, de waterval

Vandaag vertrekken we van Hanoi de bergen in naar Sapa. Al vroeg verzamelen we ons bij de bus en rijden noordwaarts richting de Chinese grens. We nemen dezelfde weg richting het vliegveld; overdag zie je nog beter hoe snel de Vietnamezen, samen met Japanners en Australiërs, nieuwe snelwegen en bruggen hebben aangelegd. Het geheel ziet er modern uit. Ook valt het veel grotere aantal auto's op. Het filmpje uit 1994 liet vooral nog fietsers zien, nu lopen met name de wegen in Hanoi volledig vast door de grote hoeveelheid auto's. Natuurlijk zijn hier alle ambassades en zetelt de regering hier, maar dat verklaart niet de extra grote hoeveelheid vierwielers. Nadat we het vliegveld gepasseerd zijn wordt de weg aanmerkelijk rustiger. Ook kun je zien dat het hier al vaker regent (het seizoen is hier voorzichtig van start gegaan), dus het geheel ziet er fris en fruitig uit. Veel kleinschalige boertjes bewerken het land, en ook hier zien we weer begraafplaatsen op het landgoed. Langzaam gaan we ook de heuvels in, en versmalt de weg. Ook hier halen vrachtwagens rare capriolen uit, en dat gaat soms maar net goed (zoals ook bij ons). Al een tijd rijden we langs een snelstromende rivier, de Hong denken we, en die ziet er hier, zoals alle rivieren, flink modderig uit. Vlak voor de grens met China, na twee koffie stops, slaan we af naar Sapa, waar we direct via een smalle maar goed begaanbare bergweg naar boven rijden. Hoewel het wat heiig is, zien we veel van het dagelijkse leven.

Sapa Kent diverse bergvolkeren, behorend tot de zwarte Hmong, waarbij kleding een belangrijke rol speelt. Veelal dragen ze indigoblauwe kleding en Rode Dao (een muts). Sapa kent een heftige geschiedenis. Het verkreeg een grandeur status in de tijd van de Fransen, die de hitte ontvluchtten en hier fraaie huizen bouwden. De tweede wereldoorlog met de invasie van de Japanners veroorzaakte al schade, en ook de oorlogen met de Fransen en Amerikanen lieten hun sporen achter, maar de meeste schade werd veroorzaakt door de Chinees-Vietnamese oorlog in 1979, toen de plaats zelf veel schade kreeg. De economische hervormingen in 1990, en vooral het toerisme, zorgen thans voor een levendige bloei van het plaatsje.

Ons hotel ligt langs de weg en telt zeven verdiepingen. De entree is op de 5de etage, om aan te geven hoe stijl de bergen hier soms zijn. Onze kamer ligt op de derde, en we hebben fraai uitzicht over het dal. Na een korte lunch verzamelen we ons voor een wandeling naar de waterval. Onze waterval ligt diep in het dal, dus we moeten flink dalen langs de weg. De waterval staat in een soort natuurpark, en na het betalen van de entree dalen we verder af langs lange stenen trappen. Overal zijn er kraampjes, maar veel verkocht wordt er niet. De trappen gaan maar door omlaag, en op een gegeven moment krijg ik zelfs last van mijn knie Eindelijk krijgen we de waterval in zicht, minder groot dan verwacht door onvoldoende regenval, maar wel leuk om te zien. Er zijn speelattributen voor de lokale bevolking in het water, en daar wordt veelvuldig gebruik van gemaakt. We wandelen verder stroomopwaarts en klimmen langzaam omhoog. Vlak voordat we via een hangbrug de rivier weer oversteken drinken we een glaasje cola of water, en rusten we wat uit. Nadat we de hangbrug overgestoken zijn staan brommertjes klaar die de meesten van ons terugbrengen naar het hotel. Marijke vertrekt als een van de laatsten naar boven, maar een klein select groepje, met Diana, Ria, Cecile, Walter, Rieks, Freek, Jan, Jelte en Jos, wandelt terug naar boven. Daar zit de rest van de groep al in de kroeg, en we sluiten ons er graag bij aan. Na een welverdiend biertje gaan we terug naar het hotel. Ik merk dat ik wel erg moe ben, dus ga ik even liggen, ik heb zelfs een beetje koorts. Ik besluit er een lange nacht van te maken, en constateer met vreugde dat ik de volgende dag weer fris en fruitig ben, hoera!