Een domme actie

Zondag 8 oktober 2017, een domme actie

We maken ons vandaag op voor een lange reis, we gaan vandaag naar Whistler waar in 2010 de Winterspelen plaats vonden. Dit is ongeveer 424km, en op deze wegen dus meer dan 6 uur rijden (zonder stops). In een recordtijd (we gaan immers naar de plaats van de Winterspelen) zijn we vertrekklaar en nemen we in een mistige sfeer afscheid van Clearwater nadat de flarden mist op het meer bij de camping op de foto zijn gezet. Al snel trekt de mist weg, en rijden we door een gebied van ranches. Het begin van de route is nogal rustig (zelfs een beetje saai), maar dat verandert al snel wanneer we de snelweg verlaten en over een tweebaans weg door diepe dalen en hoge passen verder denderen. We stoppen in een klein plaatsje voor een kopje koffie en een koek in een heel gezellig koffiehuisje langs de weg. We vergeten ook onze diesel vriend niet, zijn dorst is bijna niet te lessen (maar hij heeft ook meer dan 7 ton onder zijn hoede). Een klein tweede hands winkeltje naast het koffiehuis heeft wel veel koopwaar, maar het is schreeuwend duur en eigenlijk ook niet koopwaardig, dus ons bezoek is van korte duur.

We rijden nu verder over de highway 99, door de droge en warme met sagebrush begroeide ranchgebieden van de Cariboo bergstreek die langzaam overgaat naar de typisch Canadese berglandschappen met veel sneeuw op de Cayoosh Range. Dit is de Duffey Lake Road, een voormalige gevaarlijke houthakkerspiste, nu geasfalteerd, beroemd om zijn schoonheid.

Het is morgen Thanksgiving, een vrije dag voor de Canadezen, en dus een lang weekend voor hen. Het is vandaag dan ook erg druk op de weg, ook met motorrijders. Vlak voor een scherpe bocht worden we ingehaald door een groep van 3, ongelukkigerwijs schat de laatste van hen de bocht verkeerd in, en vlak voor onze camper verdwijnt hij in de greppel aan de zijkant van de weg. We schrikken ons een ongeluk, en stoppen een kort stukje verder om te kijken of we de motorrijder kunnen helpen. Hij is gelukkig ongedeerd, maar zijn motor is zwaar gehavend. We proberen nog even om hem uit de greppel te trekken maar dat lukt niet. We worden geadviseerd om te vertrekken omdat we op een gevaarlijke plek staan, en dat doen we dan ook maar. De politie is er al bij, dus komt het verder goed.

In Whistler pakken we de camping bij het dorp, en na het aansluiten van de elektra en het water wandelen we het dorp in, een stukje van 2 km. Het is hier heel toeristisch. We proberen nog een tocht te boeken om beren te zien, maar ze kunnen geen garantie geven dat we die ook daadwerkelijk zien. De kostprijs van 125$ per persoon is wat hoog, en we besluiten om maar niet deel te nemen aan de excursie. We bewonderen de plek van de opening van de spelen en het nog altijd brandende olympische vuur, en eten daarna zalm (de dames) of vlees (de heren) in een gezellig restaurantje in het midden van Whistler. In het donker wandelen we terug, we lopen nog een stukje verkeerd, maar arriveren op tijd om nog even gezellig een borrel te drinken in de camper.