Een eland onderweg

Maandag 25 september 2017, naar Okanagan Valley

We hebben allemaal heerlijk geslapen in onze bedden, Marijke en Theo in het bed boven de cabine en Jos en Marijke in het achterbed. We gaan nu onze eetgewoonte drastisch wijzigen om te voorkomen dat we niet meer in onze kleding passen, en we beginnen nu met een bordje met muesli en melk, met een kop koffie en thee, heel gezond. Een stukje banaan erin completeert het ontbijtje gezond. Toch is iedereen voldaan. De douches blijken alleen te werken met Canadese dollar munten, en die hebben we nog niet. Het kantoor is dicht, dus moeten we ons wassen aan de kraan. Gelukkig zijn er privé cabines met warm water, dus dat gaat prima. Na al deze perikelen koppelen we de camper los, sluiten de luiken, ramen enzovoort en starten de motoren.

De rit zal ons brengen naar de Okanagan Valley, een vallei die bekent staat om zijn wijngaarden langs de weg en met kleine fruitstandjes langs de weg. Het is een prachtige rit door de bergen, waar we vooral zien dat hoog op de bergen de temperatuur rap daalt naar 9 graden. Het is een ruig landschap met veel water en laaghangende wolken, maar onderweg kennen we slechts weinig regen. Plotseling verandert het landschap in de Merrit, het wordt droog en de temperatuur stijgt naar 16 graden. We rijden over de 97C verder naar Kelowna, waar we een stop maken bij het grote Lake Okanagan meer, een gigantisch meer dat zich uitstrekt over meer dan 80km lengte, en vaak 1km breed. We lunchen aan het meer in een parkachtige omgeving, met werkelijk prachtige huizen, sommige in gevorderde staat van ontbinding (een Peter kwadraat), anderen werkelijk subliem onderhouden. Het zonnetje schijnt en we eten een broodje aan een tafel in de schaduw vlak bij het meer.

Onderweg slaan we nog proviand in, en rijden verder naar onze camping in het Ellison Provincial Park, een fraai park met eland en herten, en nog veel meer. MarijkeL ziet onderweg nog 2 elanden.

We komen aan op de camping en zien geen kantoor. Het blijkt dat we op iedere plaats die niet bezet is kunnen gaan staan, en dat dan de beheerder langskomt om ons te laten betalen. We vinden een plaatsje met uitzicht op het meer, en worden verwelkomt door 3 herten die ons op enkele meters passeren en ons vriendelijk aankijken. Na de foto staat de camper snel en we schuiven de muren uit. Helaas ligt er een boek klem en een brillenkoker van MarijkeL, die beschadigen behoorlijk want die waren tussen de rand van de schuif gevallen. Gelukkig is er verder niks kapot, en schuift het geheel nu wel goed uit.

We wandelen naar het meer (nog steeds hetzelfde meer), schilderachtig fraai en lopen de kliffen op voor nog mooiere uitzichten. Uiteindelijk wandelen we terug naar de kamper, waar de meisjes koken, en de mannen vuur maken met hout van de beheerder, en dat lukt wonderwel. Zo is het heel gezellig tijdens het eten, en erna wanneer we een kop koffie en een glaasje wijn nemen. Het afwassen is een verhaal apart, want we wandelen over een donker pad naar het toilethuisje, waarachter de waterkranen bevinden. We gaan naar bed wanneer het vuur bijna uit is. Morgen hebben we nog meer hout! Fikken maar.