Echt geen 20 minuten

Vrijdag 23 september 2016
We blijven vandaag een dag in Papingo, de bergplaats op bijna 1000m hoogte. Het is vandaag fantastisch weer, een strak blauwe hemel, geen wolkje aan de horizon. Het is 's morgens nog flink fris wanneer we beginnen aan het ontbijt, gelukkig binnen. Opnieuw wordt ons ontbijt geserveerd, het smaakt uitstekend. We gaan op advies van de eigenaar vandaag een wandeling maken langs een rivierbedding, en we vertrekken op tijd naar beneden, maar niet nadat we nog een kopje koffie op het terras hebben genomen en genieten van het imponerende uitzicht.

We rijden naar beneden, eerst door de smalle straatjes, en wanneer we op de slingerende weg naar beneden komen zien we "Theo zijn vosje" op nog geen 30 meter voor ons. Helaas ziet hij ons ook, en schiet hij snel weg in zijn hol, maar toch leuk om te zien. We rijden naar het niveau van de rivier en kunnen onze auto parkeren bij de start van de wandeling. Het blijkt een keurig wandelpad te zijn, in het begin zelfs geplaveid, en met allerlei informatieborden langs de kant die vertellen van de natuur, en de geologische geschiedenis. Vooral de ijstijd heeft hier veel veranderingen gebracht. Voor de ijstijd woonden hier veel verschillende soorten dieren, waaronder ook diverse soorten jagers als lynxen. Gedurende de ijstijd zijn veel van die soorten verdwenen en niet meer terug gekomen. Toch is het nog een rijk gebied. We wandelen door loofbossen, en af en toe is het pad erg ruig met flinke beklimmingen en dalingen. We hebben vaak een goed zicht op de rivier, en op sommige plaatsen kun je bij de rivier geweldige foto's nemen van de bergen en de loofbossen, die al aan het verkleuren zijn en een mooi kleurenpalet opleveren. De rivier is brandschoon (je moet er volgens de hotel eigenaar zelfs uit kunnen drinken, want hij ontspringt uit bronnen) en vaak azuurblauw. In de rivier ontwaren we af en toe de rafting rubberboten, het ziet er heel gezellig en zeker niet erg wild uit. We stoppen af en toe langs het pad en eten een appeltje. Het pad blijkt toch langer te zijn dan we eerst verwachtten, en later dan gepland arriveren we bij het eindpunt waar opnieuw een oude fraaie boogbrug staat te pronken over de rivier.

We zijn lichtelijk in verwarring wanneer dit niet de parkeerplaats blijkt te zijn die we eerder gezien hebben, maar besluiten in eerste instantie toch om volgens advies van de hotelier op te splitsen en de beide Marijke's te laten wandelen naar Aristi omdat op 20 minuten het restaurant moet liggen voor een lekkere salade. Het blijkt helemaal Aristi niet te zijn, maar de Marijkes beginnen wel die kant op te wandelen. Wij hebben gesproken met een van de chauffeurs van de rafting bedrijven, en die suggereerde dat dit inderdaad 20 minuten zou duren. De mannen mochten met de raftingbus mee om de auto op te halen. De Marijkes komen niet ver, want net na de brug komen ze de andere chauffeur tegen, en die maakt duidelijk dat het inderdaad twintig minuten duurt naar Aristi, met de auto! Dat zou dus uren gaan duren, en we besluiten om dan maar met zijn allen met de raftingbus mee te gaan en onze bus op te halen. Ook hier blijkt dat de Grieken zeer vriendelijke mensen zijn! Uiteindelijk duurt het nog flink lang voordat de chauffeur ons afzet bij onze auto. We danken hem hartelijk en geven hem een flinke fooi. We mochten namelijk voor niets mee.

Na dit avontuur rijden we alsnog naar Aristi en eten onze welverdiende lunch. Onze ober straalt niet uit dat dit het juiste beroep voor hem is, maar we eten smakelijk onder een grote plataan in het dorpje. Moe maar voldaan rijden we terug naar ons hotel. In het bergdorpje gaan de Marijkes nog een beetje shoppen, terwijl Jos en Theo op het terras een drankje nemen. Er loopt hier een nogal jankerig katje rond, behoorlijk schrikachtig en erg jong, het beestje heeft veel honger. Wanneer grote Marijke wat brokjes geeft (die we eerder gekocht hebben) kalmeert hij wat, maar hij blijft schrikachtig. De beestjes zien er totaal niet ondervoed uit, ze krijgen hier eten van de hotelier, maar dit beestje heeft blijkbaar veel meer voedsel nodig.

'S avonds eten we in hetzelfde restaurant als gisteren, en hoewel we op de verdieping eten, het is erg druk vandaag vanwege het weekend, is het opnieuw heel gezellig. Het woordje koekoek is ook hier een bekend begrip, de waardin, die topfit moet zijn vanwege het in draf serveren van het eten op de eerste verdieping, kan er smakelijk om lachen. Hierna gaan we snel ons mandje in.