Koekoek

Woensdag 21 september 2016
Vanmorgen reizen we verder naar het westen, van Edessa naar Kastoria. Vandaag staan er geen bezoeken aan oudheidkundige opgravingen op het programma, maar bezoeken we natuur en rijden dicht langs de Macedonische en Albanese grens naar ons hotel Doltso.

We beginnen de dag met een ruim ontbijt. Onwetend wat ons te wachten staat komt onze gastvrouw naar onze tafel en vraagt wat we willen. Het klinkt allemaal erg lekker, dus we gaan ervoor. We beginnen met een heerlijke yoghurt met honing en fruit, en via een omelet komen we bij de boterhammetjes, de croissant en de thuisgebakken cake. Het wordt teveel als ook de tosti's komen, die bewaren we maar voor later. We nemen ons tweede en derde kopje koffie op het terras met het fenomenale uitzicht, en vertrekken pas om 11 uur. De rit gaat eerst naar het plaatsje Florina, een dorpje dat in vroeger tijden veel handel dreef met de noordelijke landen. Daar is niet veel meer van te zien, het is een plaatsje waar vooral het grote aantal scholieren opvalt die tijdens de lunch in het dorp een versnapering gebruiken. We wandelen via een levendige markt en winkelstraatje, en zien dat de prijzen hier zeker niet goedkoper zijn dan in Nederland. We wandelen terug naar de auto via een lange straat zonder auto's en alleen maar barretjes en het verbaast ons hoe druk het is midden op de woensdagmiddag. Meestal zitten de Grieken aan een drankje. Het is behoorlijk fris hier (het plaatsje ligt al aardig hoog).

We rijden verder in de richting van het plaatsje Laimos bij het grote natuurpark op de grens van de drie landen maar op de parkeerplaats met uitzicht op het meer begint het onbedaarlijk hard te regenen, en de temperatuur is inmiddels gedaald naar 11 graden. Daar zijn we niet op gekleed, en we besluiten dan ook door te rijden naar Kastoria. Maar niet voordat we een paar appels hebben gearresteerd die hangen op een appelboom op de parkeerplaats. De rit naar Kastoria gaat door een gebied met beren, en Marijke ontwaart er al snel een. Het beest lijkt verdacht veel op een beer, maar het blijkt een hond die op de schaapskudde past. Die zie je hier veel. We dalen via de weg af naar Kastoria, en de temperatuur stijgt weer naar 21 graden, met een lekker zonnetje. We rijden ietwat verkeerd in Kastoria en belanden in stijle smalle weggetjes in het centrum, en slechts met veel moeite, en zonder schade, bereiken we ons hotel, vlakbij de boulevard aan het meer.

Kastoria staat bekend om zijn nerts bewerkingen, en levert al eeuwen aan klanten in Rusland, Griekenland en het westen. Vroeger kwam het merendeel van het bont uit de omgeving, tegenwoordig wordt zo'n 80% ingevoerd. Ondanks de sterk afgenomen verkoop na de vele anti-bont protesten in de jaren 90 van de vorige eeuw is er nog steeds veel bont industrie. Veel van de huizen rondom het meer zijn gebouwd door rijke handelaren. Ons hotel ziet er zeer authentiek uit, maar blijkt alleen authentieke muren te hebben. De rest is volledig gerenoveerd, opnieuw bijzonder smaakvol.

We wandelen langs het meer in de richting van een klein klooster, en worden vergezeld door twee honden, heel gezellig. Helaas is het ook hier gaan regenen, maar dat mag de pret niet drukken. Het blijkt een heel klein klooster te zijn, waarbij de twintig monniken elders wonen maar regelmatig het klooster bezoeken om te bidden in de kerk. Het is opnieuw een byzantijnse kerk met de inmiddels bekende donkere schilderingen, heel oud. Na het kaarsje kopen we nog iets kleins in de museum winkel, alvorens terug te wandelen. 'S avonds eten we in een restaurant aan de boulevard, het is stil en fris, dus eten we binnen. Eerder had de waardin al verteld dat ze getrouwd was in het klooster, en ze blijkt een gezellige vrouw te zijn die haar uiterste best doet om het ons naar de zin te maken. We eten drie heerlijke salades. De meisjes nemen lekkere vis, terwijl de mannen zich ontfermen over een stukje vlees ... We sluiten af met een ouzo, en leren de waardin het woordje "koekoek". We drukken haar op het hart om andere Nederlanders niet toe te spreken met "Je bent een beetje koekoek" en verlaten schaterlachend het restaurant. Nog met een volle grijns slenteren we terug naar ons hotel.