De opgravingen bij Dion
Blijf op de hoogte en volg Jos
18 September 2016 | Griekenland, Vergina
Zaterdag 17 september 2016
De reis brengt ons vandaag naar plaatsje Vergina, niet ver van Thessaloniki. We nemen met moeite afscheid van het mooie hotel in Portaria met zijn rustige omgeving en heerlijke eten, en vertrekken na ons afscheid van de trotse eigenares naar het noorden. Een groot deel van de reis gaat over de snelweg, dus erg vlot, met diverse tolpoortjes. We besluiten een stop te maken bij het plaatsje Dion aan de voet van de Olympus, met zijn 2917m de hoogste berg van Griekenland. Bij de afslag bij Dion zien we een heerlijk lounge restaurant, zo eentje in moderne stijl met uitzicht over de zee, waar je goed moet kunnen lunchen. Het is een grote teleurstelling als alleen maar drank wordt geserveerd, zelfs een eenvoudige pizza blijkt onmogelijk. In een poging iets gelijkwaardig's te vinden rijden we verdwaast nog wat verder, maar helaas, dat is vergeefse moeite. We rijden daarom verder naar de opgravingen bij Dion. Eerst eten we nog iets bij een restaurant vlakbij, en de hamburgers smaken prima ondanks dat we er heel lang op moesten wachten.
Het oorspronkelijke Dion, de naam is afgeleid van Dios, Grieks voor Zeus, de oppergod, is ontstaan in de 5de eeuw voor Christus, onder het bewind van koning Archelos. Hij bedacht een jaarlijks festival die de grootste acteurs, kunstenaars en atleten uit die tijd samenbracht in Dion. De Macedonische koningen vierden hier hun overwinningen, of kwamen samen om de bescherming van de goden te vragen. Zo ook Alexander de Grote aan de vooravond van zijn veldtocht naar Azië. De Romeinse consul Marcius Philippus spaarde Dion in 169 voor christus en dat betekende jaren van voorspoed voor Dion, totdat in de 4de eeuw plunderende Ostrogoten een einde maakte aan de pret. De opgravingen van Dion begonnen in 1928, werden in de jaren 70 systematisch opgepakt, en duren nu nog voort.
Vol verwachting lopen we het terrein op. De eerste teleurstelling is al bij de balie, er zijn geen plattegronden beschikbaar, en dat blijkt een voorspelling te zijn voor het gehele terrein. Ondanks subsidies van de Europese Unie is er matige bewegwijzering, zijn veel van de borden matig tot niet leesbaar, en zijn maar weinig kunstwerken, waaronder de beroemde mozaïek vloeren zichtbaar. Uiteraard zien we de grondvesten van de tempel van Demeter, de iets beter bewaarde tempel van Isis in het water, en valt ons de immense grootte op van de oude stad Dion, met zijn brede wegen (hier en daar met karrensporen uitgesleten in het gesteente). Het meest teleurstellend zijn de grondvesten van Dionysos waar de zo geroemde mozaïek vloer niet zichtbaar is. We zien op andere plaatsen dat deze vloeren worden beschermd door plastic met zand erover. Slechts het Odeon (een klein theater) en de resten van de Romeinse Thermen zijn fraai hersteld en geven goed weer hoe deze stad eruit moet hebben gezien. Ook zien we de dikke stadsmuren die er nog goed uit zien.
Blij verrast zijn we echter bij het bijbehorende museum. Veel stukken worden hier bewaard en zijn van verrassende kwaliteit. Dit moderne en aardbevingsbestendige museum is goed bewegwijzerd en er wordt veel uitleg gegeven over bijvoorbeeld de werking van de vloerverwarming in die tijd. Ook is er een mozaïek vloer overgebracht die in alle glorie pronkt op de tweede verdieping. Het geeft ons een goed gevoel dat er toch veel aandacht is voor het oude Dion, ook gesterkt door een korte video die verhaalt over de zoektochten. Ook is nu duidelijk waarom sommige delen van de snelweg nog niet klaar zijn. Men ontdekt ontelbaar nieuwe vindplaatsen voor onderzoek.
We vertrekken naar ons hotel in Veroia, waar we twee kamers naast elkaar hebben met een mooi balkon. Helaas spat er een glas in duizend stukken wanneer we een kopje thee drinken, maar dat mag de weldadige sfeer niet onderdrukken. We dineren in een grote tuin van een restaurant twee deuren verder, waar er niet zoveel keuze is, maar de kwaliteit van het eten is prima. De ober is nogal lui, ondanks dat het niet druk is (naseizoen) duurt het een eeuwigheid voor hij in actie komt. We nemen nog een ijsje en een Ouzo voordat we een korte wandeling maken door het dorp met zijn vele poezen en honden (die graag met ons mee lopen). Terug op ons balkon drinken we nog een kopje thee alvorens naar bed te gaan.
De reis brengt ons vandaag naar plaatsje Vergina, niet ver van Thessaloniki. We nemen met moeite afscheid van het mooie hotel in Portaria met zijn rustige omgeving en heerlijke eten, en vertrekken na ons afscheid van de trotse eigenares naar het noorden. Een groot deel van de reis gaat over de snelweg, dus erg vlot, met diverse tolpoortjes. We besluiten een stop te maken bij het plaatsje Dion aan de voet van de Olympus, met zijn 2917m de hoogste berg van Griekenland. Bij de afslag bij Dion zien we een heerlijk lounge restaurant, zo eentje in moderne stijl met uitzicht over de zee, waar je goed moet kunnen lunchen. Het is een grote teleurstelling als alleen maar drank wordt geserveerd, zelfs een eenvoudige pizza blijkt onmogelijk. In een poging iets gelijkwaardig's te vinden rijden we verdwaast nog wat verder, maar helaas, dat is vergeefse moeite. We rijden daarom verder naar de opgravingen bij Dion. Eerst eten we nog iets bij een restaurant vlakbij, en de hamburgers smaken prima ondanks dat we er heel lang op moesten wachten.
Het oorspronkelijke Dion, de naam is afgeleid van Dios, Grieks voor Zeus, de oppergod, is ontstaan in de 5de eeuw voor Christus, onder het bewind van koning Archelos. Hij bedacht een jaarlijks festival die de grootste acteurs, kunstenaars en atleten uit die tijd samenbracht in Dion. De Macedonische koningen vierden hier hun overwinningen, of kwamen samen om de bescherming van de goden te vragen. Zo ook Alexander de Grote aan de vooravond van zijn veldtocht naar Azië. De Romeinse consul Marcius Philippus spaarde Dion in 169 voor christus en dat betekende jaren van voorspoed voor Dion, totdat in de 4de eeuw plunderende Ostrogoten een einde maakte aan de pret. De opgravingen van Dion begonnen in 1928, werden in de jaren 70 systematisch opgepakt, en duren nu nog voort.
Vol verwachting lopen we het terrein op. De eerste teleurstelling is al bij de balie, er zijn geen plattegronden beschikbaar, en dat blijkt een voorspelling te zijn voor het gehele terrein. Ondanks subsidies van de Europese Unie is er matige bewegwijzering, zijn veel van de borden matig tot niet leesbaar, en zijn maar weinig kunstwerken, waaronder de beroemde mozaïek vloeren zichtbaar. Uiteraard zien we de grondvesten van de tempel van Demeter, de iets beter bewaarde tempel van Isis in het water, en valt ons de immense grootte op van de oude stad Dion, met zijn brede wegen (hier en daar met karrensporen uitgesleten in het gesteente). Het meest teleurstellend zijn de grondvesten van Dionysos waar de zo geroemde mozaïek vloer niet zichtbaar is. We zien op andere plaatsen dat deze vloeren worden beschermd door plastic met zand erover. Slechts het Odeon (een klein theater) en de resten van de Romeinse Thermen zijn fraai hersteld en geven goed weer hoe deze stad eruit moet hebben gezien. Ook zien we de dikke stadsmuren die er nog goed uit zien.
Blij verrast zijn we echter bij het bijbehorende museum. Veel stukken worden hier bewaard en zijn van verrassende kwaliteit. Dit moderne en aardbevingsbestendige museum is goed bewegwijzerd en er wordt veel uitleg gegeven over bijvoorbeeld de werking van de vloerverwarming in die tijd. Ook is er een mozaïek vloer overgebracht die in alle glorie pronkt op de tweede verdieping. Het geeft ons een goed gevoel dat er toch veel aandacht is voor het oude Dion, ook gesterkt door een korte video die verhaalt over de zoektochten. Ook is nu duidelijk waarom sommige delen van de snelweg nog niet klaar zijn. Men ontdekt ontelbaar nieuwe vindplaatsen voor onderzoek.
We vertrekken naar ons hotel in Veroia, waar we twee kamers naast elkaar hebben met een mooi balkon. Helaas spat er een glas in duizend stukken wanneer we een kopje thee drinken, maar dat mag de weldadige sfeer niet onderdrukken. We dineren in een grote tuin van een restaurant twee deuren verder, waar er niet zoveel keuze is, maar de kwaliteit van het eten is prima. De ober is nogal lui, ondanks dat het niet druk is (naseizoen) duurt het een eeuwigheid voor hij in actie komt. We nemen nog een ijsje en een Ouzo voordat we een korte wandeling maken door het dorp met zijn vele poezen en honden (die graag met ons mee lopen). Terug op ons balkon drinken we nog een kopje thee alvorens naar bed te gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
