Toraja dodencultuur in zuid Toraja gebied

Op de eerste dag bij de Torajas gaan we beginnen op de grote markt. Deze is eens in de zes dagen, dus we hebben geluk. We kijken onze ogen weer uit, deze markt is groter dan alle andere markten die we gezien hebben. We zullen niet alle waren noemen, alleen de uitzonderingen, anders zijn we de lezers kwijt. Rina heeft een grote hoed gekocht, want het zonnetje is weer aardig bezig. We zien messen om buffels te doden, messen om varkens te villen, fileermessen, koffiemachines die koffie malen met lange rijen kopers, en tanks van 20 liter met arak, de rijst wijn. Volgens Arie wordt er makkelijk per persoon 2 liter gedronken, want het is hier aangelengd tot 8% alcohol! het zijn hier ware kampioenen! Ook werd er plastic dichtingsmiddel verkocht, waarbij het staafje werd opgewarmd en daarna gesmeerd op de lekke emmer, die vervolgens dicht is. Het werd nog verkocht ook.

We lopen verder naar een groot terrein waar buffels staan die verkocht worden. Op het terrein staan wel zo'n 200 buffels, die er allemaal heel gezond uit zien, maar met veel onderlinge verschillen. De buffels worden beoordeeld op 4 kwaliteitseisen:
- kleur, zwart is gewoon, bruine vlekken beter, roze vlekken nog beter, en roze bij kop het best
- ogen, normale ogen zijn gewone buffels, terwijl buffels met albino ogen het duurst zijn
- de plaats van de kruintjes op de kop zijn belangrijk, tussen de ogen is het meest waardevol, hoe groter, hoe waardevoller de buffel
- grootte van de hoorn

Bij voorkeur wordt een mannetje gekozen. De prijzen variëren van 700 euro voor een gewone buffel tot zo'n 30000 euro voor een albino, met uitschieters in 2013 tot wel zo'n 60000 euro.

We lopen verder naar de varkens markt. Hier hebben we zoveel gezien, de Partij voor de Dieren zou hier een levenstaak hebben. Kleine varkentjes worden vervoerd in zakken, en aan kopers tentoon gesteld door het biggetje aan zijn poten uit de zak te tillen en te tonen. Het gekrijs bij het terug stoppen in de zak is behoorlijk, maar valt in het niets als grotere varkens vastgebonden aan een bamboe frame in een auto worden 'geladen'. Het wordt nog merkwaardiger wanneer we het terrein van de tijdelijke varken-verkopers betreden. Hier liggen rijen zeugen, zeker 500, een loods vol, vastgebonden op een frame, dusdanig dat de potentiële kopers het aantal tepels kunnen tellen, hoe meer, hoe beter.

We stappen in de bus, waar Arie vertelt dat we naar een overlijdensceremonie kunnen gaan, wat voor de Toraja heel belangrijk is. We kopen een slof sigaretten als cadeau, dat is blijkbaar niet ongebruikelijk hier, en rijden naar de ceremonie. We lopen een eind over een landweg in de brandende zon, en daarna door een stuk jungle, waarna we aankomen bij de boerderij waar de ceremonie plaats vindt. Het belangrijkste van de ceremonie is het doden van de buffel(s). Het geloof hier is dat de ziel van de overledene en de ziel van de buffel tegelijk naar de hemel gaan. Hoe rijker de overledene, des te duurder de buffel die geslacht wordt, en hoe hoger de klasse van de overledene, des te meer buffels er moeten worden geslacht. Tegelijkertijd worden de gegeven varkens ook geslacht. Al het vlees wordt terplekke verdeeld onder de aanwezigen. Wij zijn net te laat voor het zien van het slachten van de buffel, maar we zien wel een enorme slachtpartij van liggen Er zijn zowel moslims, katholieken en animisten aanwezig, de moslims echter krijgen geen varkensvlees. Toen we erheen gingen, wisten we niet wie overleden was, maar we hebben wel de overledene gezien, en de naasten gecondoleerd. We hebben maar geen vlees meegenomen, ging ons iets te ver. Snel verlaten we het pand en gaan diep onder de indruk terug naar de auto.

We lunchen op een leuke locatie, en spoelen onze heftige indrukken met Bintang weg.

We zijn er nog niet, want na de lunch bezoeken we het beroemde koningsgraf, met poppen die de overledenen voor moeten stellen voor de graven die zijn uitgehouwen in de rotsen. Hoe groter de pop, des te belangrijker de persoon, en poppen met mes waren belangrijke mensen. De draagbaren die gebruikt waren voor de kisten worden maar een keer gebruikt, en staan dan vervolgens oud te worden bij de graven.

We rijden door naar de babyboom, zo mogelijk een nog bizarder fenomeen. In deze grote boom zitten vierkante afdichtingen die de plaats aangeven waar babylijkjes zijn begraven. De boom is al zo'n 100 jaar niet meer in gebruik.

We gaan terug naar het hotel, en sluiten een indrukwekkende dag af.