Van Bukitingi naar het Samosir eiland

We vertrokken opnieuw op tijd in de richting van het Samosir eiland in het Toba meer. Het is vanmorgen gelukkig minder koud dan gisteren. Als eerste rijden we naar een dorp met oorspronkelijke Karo Batak huizen. In dit dorpje wonen de oorspronkelijke bewoners die stugger overkomen dan de Sumatranen die we tot noch toe hebben gezien. De huizen zijn prachtig en duidelijk origineel. Een van de huizen wordt door pastoor Leo afgebroken om opnieuw opgebouwd te worden in Brastagi. Het is een zeer apart volk je ziet overal katten en honden de een nog viezer dan de ander. Zo vriendelijk als de mensen en kinderen in de andere dorpen waren zo stug zijn deze, de kinderen zijn op een enkeling na zelfs bang van ons maar de ervaring hadden we niet willen missen. Nadat we weg zijn gegaan uit dit dorp was het etenstijd en hebben we boven op de berg van het dorp uitzicht op het dal. We besluiten een eenvoudige maaltijd te nemen en we nemen allemaal een club sandwich waar kaas, kip en een ander soort vlees wat we niet kennen opzit. Wij zijn allemaal bang dat er hondenvlees op zit en denken aan de smerige honden van het Batak volk. We zeggen de gids wat onze angst is en hij rent gelijk naar de dames van de bediening toe en vraagt of het inderdaad hondenvlees was. De dames schrikken hier enorm van en zweren bij God dat dat absoluut niet zo is. Wij moeten hier natuurlijk smakelijk om lachen. Daarna zijn we naar de beroemde Sipiso- piso watervallen gegaan waar we rondgelopen hebben en mooie foto's gemaakt hebben. De dames gingen naar het toilet in 'ons huis' waar je ook kon overnachten. Niet erg aanlokkelijk. We reden door naar traditionele longhouses van de sultan van het gebied. De eerste sultan had een vrouw en 23 bijvrouwen. Op de vraag hoeveel kinderen de sultan had moest de gids het antwoord schuldig blijven. Rina en Marijke gedroegen zich als bijvrouwen en stampten kruiden in het bijgebouw. Er was ook een gerechtsgebouw. Veroordeelden tot de doodstraf werden in een kooi met een Sumatraanse tijger gegooid, er bleef dan niet veel over van de veroordeelde. De laatste sultan studeerde rechten in Leiden, maar werd na de machtsoverneming van de Nederlanders door zijn onderdanen als een niet-communist vermoord. Na al dit
geweld is het tijd voor de oversteek naar het Samosir eiland. De ferry ligt al op ons te wachten en al snel vertrekken we. We waren al snel Kees kwijt, maar als echt kapitein had hij het commando van de Ferry al overgenomen. Zijn gage op de overtocht was een flesje ranja, maar we kwamen wel veilig aan. Na een drankje bij de kust en het proeven van de Civet koffie van Naher (heerlijk) gingen we naar het fraai gelegen hotel, waar we in onze prachtige lodges trokken. 's Avonds aten we bij Elizabeth op aanraden van Naher, na afloop van het diner speelde hij een stukje gitaar muziek met prachtige stem met bekende Blues. Wij zongen mee. Daarna naar bed.