Van een orang oetang tot een besnijdenis

's Ochtends staan we heel vroeg op omdat we vandaag naar Leuser park (reservaat) gaan waar orang oetangs worden teruggezet in de natuur via een speciaal programma. Het vroege opstaan vergroot de kans van het zien van de grote apen, en ook de temperatuur is nog lekker laag. Idris onze lokale gids loopt met ons mee naar de ingang van het reservaat. Hij is heel behulpzaam en zorgt voor loop stokken voor Rina en Marijke. Het begin van het pad gaat via een soort trap omhoog naar wat lodges voor rugzaktoeristen, en daar zien we kuifhoofdapen die heel speels zijn, in een groep leven (dus veel kleintjes) en niet bang. Echt veel kunstjes halen ze niet uit maar ze zijn echt mooi met een kuif. We lopen door naar de echte ingang van het park, en lopen binnen een paar seconden in het echte oerwoud. De sfeer is adembenemend en de geluiden geweldig. Al snel zien we de eerste woudreuzen. Een gigantische meranti boom en een teakhout boom. We lopen verder en zien plotseling een echte orang oetang voor ons op een paar meter afstand. Geweldig. Wij keken doodstil naar hem en hij naar ons. Hij vindt het goed dat we foto's van hem maken en wordt hiervoor beloond met bananen. Hij was van het mannelijke geslacht en kwam kolossaal over. Hij gedroeg zich als een mens en hield zijn hand op voor meer bananen. We lopen verder en komen Thomas-Leafs apen tegen. Na een eerste aarzeling komt hij dichtbij en kunnen we hem voeren en zelfs aaien. We lopen verder en moeten na een helse tocht een stroompje oversteken om vervolgens aan te komen bij de voederplaats waar we al snel een vrouwtjes orang oetang zien met haar jong. Deze aap heette Ariane en was eerder teruggeplaatst in het oerwoud en dus gewend aan mensen. We mochten haar een stukje ananas geven. Het kleintje, ongeveer drie jaar, was duidelijk minder aan mensen gewend en minder vrijpostig (in het wild geboren) en bleef op gepaste afstand. We lopen door om uit te komen bij de rivier waar een Indonesische kano op ons ligt te wachten. Met ware doodsangst worden we overgevaren en belanden in een café voor een drankje. Daarna lopen we terug naar het hotel via een hangbrug. Na de lunch neemt Naher ons mee voor een wandeling in het dorp. We zien van alles wat zich afspeelt bij de rivier. Er wordt kip schoongemaakt, afgewassen, kinderen gewassen, tanden gepoetst en de was wordt gedaan, alles gemoedelijk naast elkaar. Iedereen wil met ons praten en op de foto. Naher brengt ons nauw in contact met de plaatselijke bevolking. We lopen door naar een moslim feest naar aanleiding van de besnijdenis van een jongetje en Naher regelt dat we er even bij mogen zijn. We worden direct uitgenodigd om mee te eten en drinken (water). We hadden geen honger maar namen toch wat te eten als teken van respect. Na een korte zit gaan we op de foto met het slachtoffer en mogen we de keuken bezichtigen. We keken onze ogen uit, het eten werd klaargemaakt in enorme ketels op enorme houtvuren. We nemen afscheid en lopen vervolgens naar de lokale kliniek waar onze medische reizigers kennis nemen van de wijze van werken in Bukit Lawang. We herkennen veel dingen van 40 jaar geleden, aldus de medische kenners. We lopen terug naar het hotel, nemen een drankje en een sigaar voor onze kamer. Daarna eten we in het restaurant. We hebben een speciaal jungle menu met onder andere de kern van de vers geplukte bamboeboom, wat overheerlijk is. Daarna besluiten we lekker op tijd te gaan slapen.